دوران افزایش قیمت سنگ‌آهن که از آغاز قرن ۲۱ شروع شده بود، رو به افول است. از سال ۲۰۰۰، مقدار تقاضای این کامودیتی به بیش از دو برابر رسیده است اما کاهش تقاضا در چین و افزایش تمایل فولادسازان در سراسر دنیا برای استفاده از مواد اولیه سبز که آلودگی کمتری را در فرایند تولید به همراه دارند، باعث شده است تا این صنعت خود را برای تغییرات ساختاری آماده کند.

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌ آنلاین» و به نقل از موسسه وود مکنزی، دیوید کاچوت، مدیر تیم فلزات و معادن این موسسه دیدگاه خود را در مورد آینده بازار سنگ‌آهن ارائه داد و گفت: افول روند افزایشی قیمت سنگ‌آهن، چه تاثیری بر سرمایه‌گذاری‌های آتی خواهد داشت؟ چه کسی سنگ‌آهن عیار بالا را عرضه خواهد کرد و این مسئله چه تاثیری بر روی قیمت خواهد داشت؟

چرا تقاضای سنگ‌آهن در حال کاهش است؟

کشور چین، نقش کلیدی را در این داستان ایفا می‌کند. به لطف فولاد، این کشور توانست در طول چهار دهه گذشته، تحولات عظیمی را تجربه کند اما این توسعه نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد. رشد اقتصادی آهسته‌تر و حرکت اقتصاد این کشور به سوی اقتصادی خدماتی، زمینه را برای کاهش تقاضای فولاد فرآهم کرده‌ است.

کاهش تقاضای سنگ‌آهن در واحدهای فولادسازی چین امری اجتناب‌ناپذیر است. کاهش تولید چدن خام از کوره‌های بلند و افزایش استفاده از قراضه در فرایند تولید فولاد در دهه آینده، منجر به کاهش ۲۷۰ میلیون تنی از تقاضای سنگ‌آهن خواهد شد که این مقدار برابر با ۲۰ درصد از مصرف فعلی این کشور است.

با در نظر گرفتن سهم ۶۰ درصدی چین از بازار جهانی سنگ‌آهن، این امر موضوعی بسیار مهم تلقی می‌شود. با این حال انتظار می‌رود که طی ۱۰ سال آینده، تقاضای کل سنگ‌آهن با ۶۲ میلیون تن یا به عبارتی دیگر، حدود ۳ درصد افت مواجه شود.

آیا آینده روشنی برای تقاضای سنگ‌آهن وجود دارد؟

به طور یقین این موضوع به طور کامل تلخ و تاریک نیست؛ چراکه هند و آسیای جنوب شرقی برای رشدی قوی در حوزه مصرف سنگ‌آهن در آینده شرایط لازم را دارند. شایان ذکر است که قسمت اعظم تقاضای سنگ‌آهن هند توسط معادن داخلی این کشور تامین می‌شود که این موضوع می‌تواند خبر خوش برای کشور چین را تحت تاثیر قرار دهد. تا اواسط سال ۲۰۳۰، چین به واردکننده خالصی تبدیل خواهد شد که حجم واردات آن تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۳۵ میلیون تن خواهد رسید و این مقدار در مقابل سطح کنونی بیش از یک میلیارد تنی چین، مقدار بسیار ناچیزی خواهد بود.

این مسئله بر سرمایه‌گذاری در عرضه سنگ‌آهن چه تاثیری خواهد داشت؟

سرمایه‌گذاری بزرگی که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ بر روی عرضه جدید انجام شد، وجود حجم کافی از سنگ‌آهن را برای دهه‌های آتی تضمین کرده‌ است. این امر به همراه تقاضای ضعیف‌تر، موجب افت قابل توجه سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌های جدید سنگ‌آهن شده‌ است. در حال حاضر انتظار می‌رود که سرمایه‌گذاری در پروژه‌های سنگ‌آهن تا سال ۲۰۳۳، کاهش ۳۵ درصدی در مقایسه با ۱۰ سال گذشته داشته باشد.

هم‌زمان با کاهش تقاضا در چین، پیش‌بینی می‌شود که تولید داخلی سنگ‌آهن این کشور طی ۱۰ سال آینده به دلیل افزایش هزینه‌ها و همچنین منابع کم‌عیار به نصف مقدار موجود حال حاضر خود کاهش یابد؛ در حالی‌ که ظرفیت عرضه موجود برای رفع این کمبود کافی خواهد بود اما خریداران کیفیت را به کمیت ترجیح خواهند داد. آنچه که توانایی ایجاد تغییر در سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌های سنگ‌آهن را دارد، فشار برای تولید فولاد سبز است.

تقاضای فولاد سبز چگونه در عرضه تغییر ایجاد می‌کند؟

به موجب حرکت به سوی تولید فولاد سبز، تامین‌کنندگان سنگ‌آهن عیار بالا با ناخالصی کم، در موقعیتی کلیدی قرار گرفته‌اند. در حال حاضر این تغییر ساختاری در بازار، جهت‌گیری سرمایه‌گذاری‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و با در نظر گرفتن فولادسازان پیشرو در تولید فولاد سبز، ترجیحی آشکار برای سنگ‌آهن عیار بالا نمایان می‌شود.

برزیل در موقعیتی به ظاهر خوب قرار دارد؛ در حالی‌ که علاوه بر برزیل، کشور گینه نیز با کمک پروژه عظیم سیماندو (Simandou) خود به یکی از مهم‌ترین عرضه‌کنندگان سنگ‌آهن عیار بالا در تاریخ تبدیل خواهد شد. این پروژه به دو دلیل ظرفیت تولید (بیش از ۱۸۰ میلیون تن در سال) و کیفیت (سنگ‌آهن با عیار بالای ۶۵ درصد آهن ترکیب سیلیس و آلومینای کمتر از ۴ درصد) بسیار حائز اهمیت است.

برای تولیدکننده‌های سنگ‌آهن عیار پایین به ویژه در استرالیا، برنامه تولید فولاد سبز به عنوان چالشی مطرح است. پیش‌بینی می‌شود قبل از آنکه استرالیا کاهش تدریجی صادرات را طی دوره بلندمدت تجربه کند، صادرات سنگ آهن این کشور طی ۲ سال آینده به اوج خود برسد که در حاضر ۶۰ درصد از تجارت کل جهان است. معدن‌کاران استرالیا با سرمایه‌گذاری در حوزه فناوری، در حال کنار آمدن با بازار در حال تغییر هستند تا سنگ‌آهن خود را برای فرایند احیای مستقیم (DRI) سازگار کنند تا از این طریق به کاهش انتشار کربن در حین فرایند مصرف سنگ‌آهن کمک کنند.

تاثیر این رویداد بر روی قیمت‌ها چگونه خواهد بود؟

در بازار در حال تغییر سنگ‌آهن، تمایز در کیفیت، نقشی کلیدی را بر قیمت محصول در آینده خواهد داشت. رشد تقاضای گندله و کلوخه کیفیت بالا و همچنین محدودیت‌های عرضه در بلندمدت، محرکی برای رشد قیمت و پریمیوم این محصولات خواهد بود. در همین حال، انتظار می‌رود که تا اوایل دهه ۲۰۳۰، قیمت‌ها برای سنگ‌آهن عیار پایین صادراتی به چین به دلیل کاهش تقاضای چین، به حدود یک سوم کاهش پیدا کند.

این پیش‌بینی‌ها از افزایش بیش از ۲۰ درصدی قیمت گندله‌های عیار بالا در مدت زمان مشابه، نمایانگر آن است که فشار و اجبار برای تولید فولاد سبز چگونه بازار را تحت تاثیر قرار خواهد داد که می‌تواند حتی وقفه تولیدی را به همراه داشته باشد.

انتهای پیام//