مدیرعامل شرکت درفک منجیل گفت: در کشور ما تعریف درستی از صنایع کوچک و متوسط ارائه نشده و همیشه این صنایع بزرگ هستند که مورد توجه دولت قرار می‌گیرند و از بهترین تسهیلات و مواد اولیه بهره می‌برند. در حالی که صنایع کوچک و متوسط که معمولا در یک دسته قرار می‌گیرند، دسترسی به منابع مورد نیاز را ندارند و همواره با کمبود نقدینگی و مواد اولیه به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
روزبه عسگری در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: مجموعه درفک منجیل محصولاتی همچون سیم هوایی، سیم لاکی، مفتول نازک شده و مفتول هشت میلی‌متر را توسط کارکنان متخصص خود تولید و روانه بازار می‌کند. مفتول طی عملیاتی نازک شده و به انواع سیم هوایی و سیم لاکی تبدیل می‌شود و برای تولید مفتول‌ها نیز از مس کاتد تولید شرکت ملی مس که در بورس کالا عرضه می‌شود، استفاده می‌کنیم. شرکت ملی مس برای آماده‌سازی خط تولید و تعمیرات لازم، هر ساله هفته دوم اسفند را در حالت اورهال به سر می‌برد و در واقع عرضه‌های این شرکت در بورس کالا، تعطیل و در هفته سوم فروردین ماه سال جدید مجددا آغاز می‌شود. در واقع با شیوع ویروس کرونا و کاهش قیمت‌ها هنوز شاهد مشکلات ناشی از خرید مواد اولیه در سال جاری نبوده‌ایم.
وی افزود: مفتول مسی، مواد اولیه کارخانه‌های سیم و کابل بوده و مشتریان عمده ما نیز فعالان صنعت سیم و کابل هستند. در واقع، به جز ساخت انواع سیم و کابل، مفتول مسی کاربرد دیگری ندارد. تا کنون محصول خود را تنها در بازار داخلی عرضه کردیم و صادرات نداشتیم.
صادرات به قیمت بالا ممکن نیست!
مدیرعامل شرکت درفک منجیل مطرح کرد: شرکت ملی مس نرخ شمش مس کاتد را طبق قیمت‌های جهانی تعیین می‌کند و این شرکت، مس مورد نیاز خود را از معادنی که تحت نظر دارد استخراج می‌کند که قیمت مواد معدنی متاثر از نوسانات جهانی نبوده و بیشتر به هزینه‌های انرژی و نیروی انسانی وابسته است. در چنین شرایطی که کاتد تولیدی صادرات نمی‌شود و اقتصاد نرمالی در کشور حاکم نیست، قیمت‌گذاری مواد اولیه مسی در بورس کالا، قیمت تمام شده محصولات صنایع پایین‌‌دستی را افزایش می‌دهد و در این صورت توانایی صادرات از ما گرفته می‌شود. در شرایط تحریمی تنها دلیلی که نفت ایران همچنان مشتریان خود را دارد، قیمت پایین آن نسبت به اوپک است که عملا این موضوع در صنایع غیرنفتی مانند مس قابل اجرا نیست.
عسگری اضافه کرد: در سال ۱۳۹۶ قیمت مواد اولیه در کانال ۲۰ هزار تومان بود که تنها با گذشت دو سال این قیمت به کانال ۸۰ هزار تومان رسیده است. با این افزایش قیمت، نیازی که در مقدار نقدینگی شرکت‌ها ایجاد شده، تامین نمی‌شود و دولت‌ها در این سال‌ها هیچ‌گونه کمکی در این خصوص به صنایع کوچک و متوسط نکرده‌اند. تولیدکنندگان همچنان با کمبود سرمایه در گردش مواجه است البته تولیدکنندگانی که از برخی تسهیلات استفاده کرده‌اند نیز هنوز نتوانسته‌اند به میزان تولید قبلی خود برسند و به دلیل کمبود سرمایه و افزایش قیمت مواد اولیه، بسیار کمتر از قبل محصول تولید می‌کنند. قیمت مس در کشور به دو فاکتور قیمت جهانی مس و نرخ ارز نیمایی وابسته است و افزایش و کاهش میزان تقاضا در بورس کالا هیچ تاثیری بر قیمت داخلی مس نمی‌گذارد.
وی در ادامه عنوان کرد: در حال حاضر، قیمت جهانی مس تحت تاثیر ویروس کووید ۱۹ کاهش یافته که انتظار می‌رود با همین قیمت به نوسان برسد. در سال ۱۳۹۲ حجم نقدینگی ما حدود ۴۰۰ هزار میلیارد تومان و نرخ ارز سه تا چهار هزار تومان بود. در پایان سال ۱۳۹۶ که نوسانات نرخ ارز اتفاق افتاد و در کانال ۱۲ هزار تومان به ثبات رسید، نقدینگی ما یک هزار و ۴۰۰ هزار میلیارد تومان شد و اکنون حجم نقدینگی به دو هزار و ۶۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. به همین نسبتی که حدود ۷۰ درصد افزایش نقدینگی در طول این چند سال داشته‌ایم، نرخ ارز نیز رشد داشته است. اگر فرض کنیم حجم دلار در دسترس کشور به اندازه ابتدای سال ۱۳۹۷ باقی‌مانده بود، باید شاهد یک جهش ۷۰ درصدی نیز در قیمت دلار می‌شدیم که از ۱۲ هزار تومان شروع و به ۲۱ هزار تومان باید می‌رسید. دلاری در کشور وجود دارد همان حجم دلار سال ۱۳۹۷ نیست و به این دلیل است که ورودی‌های ارز به کشور بسته شده و خروجی آن باز است و این افزایش نرخ دلار بر قیمت مس تاثیر می‌گذارد.
مس ایران بهترین کیفیت را دارد
عسگری در خصوص عوامل موثر بر کیفیت تولید مفتول مرغوب، مطرح کرد: مهمترین عامل موثر بر کیفیت مفتول، نوع مواد اولیه مصرفی است که مس موجود در ایران از این حیث جزو بهترین و شناخته‌ترین نوع مس در دنیا محسوب می‌شود. البته تولیدکنندگانی در کشور داریم که برای تولید مفتول از ضایعات استفاده می‌کنند که بحث آن‌ها جدا است؛ اما اگر این ضایعات نیز تحت عملیات پالایش قرار گیرند، همچنان از کیفیت کافی برخوردار خواهند بود. عامل بعدی، بحث تکنولوژی بوده که هرچه خط تولید و ماشین‌آلات مدرن‌تر باشند، محصول تولیدی نیز از کیفیت بهتری برخودار خواهد بود. قابل ذکر است که تکنولوژی به‌روز علاوه بر کیفیت، در سرعت تولید نیز اثر می‌گذارد و میزان تولید را افزایش می‌دهد، از این لحاظ کشور در موقعیت خوبی قرار دارد. تعداد کمی تولیدکننده مفتول مسی در کشور فعالیت می‌کند که رقابت همه آن‌ها بر سر ارائه کیفیت بهتر در محصولات است.
ارزش تولیدکننده بالاتر از دلال است!
مدیرعامل شرکت درفک منجیل اظهار کرد: مجموعه درفک منجیل ظرفیت تولید ۶۰ هزار تن مفتول مسی در سال را دارد، اما در حال حاضر ۱۰ هزار تن در سال تولید داریم که این میزان تفاوت به دلیل مشکلات ناشی از کمبود نقدینگی است.
عسگری بیان کرد: ما به عنوان یک تولیدکننده در تمام بخش‌های فعالیت خود از نظر اقتصادی مشکلاتی داریم. این معضلات از اولین مرحله تولید یعنی خرید مواد اولیه گرفته و به فروش ختم می‌شود. در دو سال اخیر اتفاق‌های اقتصادی و سیاسی بسیاری در کشور رخ داد که نتایج آن‌ها به طور مستقیم دامن‌گیر صنعت شد. داشتن برنامه و چشم‌انداز یکی از اصول اصلی تولید محسوب می‌شود اما در شرایط فعلی کشور، برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری برای چند ماه آینده نیز غیرممکن شده است. ما از هر دوره تولید، تنها ۲ درصد سود ناخالص داریم، در صورتی که نوسانات هفتگی این حوزه چیزی نزدیک به ۱۰ درصد است. به عنوان مثال، اگر یک هفته مواد اولیه را خریداری کنیم و مجبور شویم سه هفته محصول را ۱۰ درصد ارزان‌تر بفروشیم، در واقع سود این سه هفته به دلیل نوسانات قیمت از بین رفته است.
وی خاطرنشان کرد: علاوه بر تمام مشکلات ذکر شده، مالیات و بیمه نیز در جناح دیگری به ما فشار وارد می‌کنند و با وجود این سختی‌ها در مسیر تولید در شرایط نابه‌سامان کنونی، دولت نیز خود را کاملا کنار کشیده و از خارج گود دست‌وپنجه نرم کردن صنعتگران را نظاره می‌کند. آمار و ارقامی که سالانه توسط دولت در خصوص افزایش سرمایه در گردش بخش تولید اعلام می‌شود، دو ایراد عمده دارد. اولین مورد اینکه بخش اعظم این مبالغ به صنایع بزرگ و خاصی تعلق می‌گیرد که این تولیدکنندگان همیشه مورد توجه دولت هستند. از طرفی برای صنایع کوچک مقیاس تعریف درستی در نظر گرفته نشده است و سرمایه در گردشی که به این صنایع تزریق می‌کنند، مطلوب نیست.
مدیرعامل شرکت درفک منجیل اضافه کرد: در تمام دنیا تعریفی که برای شرکت‌های کوچک و متوسط ارائه می‌شود به این شکل است که اگر تعداد کارکنان از یک تا ۹۹ نفر باشد، جزو صنایع کوچک، از ۱۰۰ تا ۵۰۰ نفر متوسط و بالای ۵۰۰ نفر صنایع بزرگ مقیاس محسوب می‌شوند. در ایران شرکت‌های کوچک و متوسط با هم زیر ۱۰۰ نفر در نظر گرفته می‌شود و شرکت‌های بالای ۱۰۰ نفر خود به خود جزو شرکت‌های بزرگ محسوب می‌شوند. صنایع پایین دستی و متوسط مقیاس به منابع، دسترسی مناسبی ندارند و مانند صنایع بزرگ از ارتباطات لازم و کافی برخوردار نیستند.
عسگری در پایان گفت: سقفی که برای تسهیلات تعیین می‌شود، در واقع دردی از تولیدکنندگان را دوا نمی‌کند بلکه آن‌ها را بیشتر بدهکار می‌کند! علاوه‌براین برای اعطای یک وام با مبلغ ناچیز انواع ضمانت‌نامه و وثیقه‌های سنگین را از ما طلب می‌کنند که در کل از گرفتن وام یا هر نوع تسهیلات دیگر پشیمان می‌شویم. این موضوع نشان از ضعف و عدم شناخت سیستم بانکی از صنعت و تولید است که فرق بین یک تولیدکننده که با حداقل‌ها، کارآفرینی می‌کند و دلال و معامله‌گر را نمی‌داند و در کل دولت درد صنعت را نمی‌داند و قانون‌گذاری و تعریف صنعت در این کشور نامطلوب و غیرکارشناسی است.
انتهای پیام//
