مدیرعامل شرکت پروفیل سازان فولاد هیرکان گفت: لوله و پروفیل فولادی با هزینه کمتر و کیفیت بیشتری نسبت به نمونه‌های مشابه خارجی در داخل کشور تولید می‌شود اما از آنجایی که تولیدکنندگان این محصول با چالش تامین ورق گرم که امکان واردات آن نیز وجود ندارد، مواجه هستند، توانایی رقابت آن‌ها در بازارهای منطقه‌ای به شدت کاهش می‌یابد؛ در چنین شرایطی تولیدکنندگان ترکیه‌ای، بازار کشور دوست و همسایه یعنی عراق را به راحتی در دست گرفته‌اند.
احمد رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» در خصوص شرایط تولید پروفیل فولادی در سال ۱۴۰۱، بیان کرد: به دنبال کمبود مواد اولیه و قطعی‌های مکرر برق و گاز، شرایط بسیار دشواری را در سال گذشته به ویژه طی سه ماهه پایانی سال سپری کردیم و ناچار به کاهش تولید خود شدیم. با اخطارهایی مبنی بر قطعی دائمی برق و گاز مجموعه در صورت عدم کاهش مصرف انرژی مواجه بودیم و به ناچار بخشی از تولید خود را به شیفت شب منتقل کردیم تا بتوانیم با حداقل توان به فعالیت خود ادامه دهیم. در حالت کلی، تولید و فروش مجموعه در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال قبل از آن بسیار ضعیف‌تر بوده است.
وی در ارتباط با چالش کمبود ورق مورد نیاز پروفیل سازان فولادی، عنوان کرد: سهمیه ورق فولادی شرکت پروفیل سازان فولاد هیرکان ۵۵۰ تن در ماه بود و ما در روزهای پایانی سال گذشته، موفق شدیم پس از بروکراسی‌های اداری فراوان، این میزان را به یک هزار و ۵۰۰ تن در ماه افزایش دهیم. واقعیت امر این است که ۵۵۰ تن به هیچ وجه پاسخگوی نیاز یک واحد تولیدی پروفیل فولادی با تعداد ۷۰ تا ۸۰ نفر نیروی انسانی نیست و ما باید بتوانیم خوراک مورد نیاز خود جهت تولید حداقل سه تا چهار هزار تن پروفیل در ماه را تامین کنیم. بنابراین زمانی که ما نتوانیم ورق فولادی را از بورس کالای ایران خریداری کنیم، ناچار به خرید از بازار آزاد خواهیم بود. در این میان شرکت تولیدکننده ورق که خود با معضل قطعی برق و گاز مواجه است، خوراک مورد نیاز واحدهای تولیدی را با تاخیر به دست آن‌ها می‌رساند و برای مثال در یک بازه زمانی دو ماهه، قیمت ورق دستخوش تغییر شده و افزایش می‌یابد. این در حالی است که تحویل بار نیز به یک باره انجام نمی‌شود و ممکن است طی چند سری به مشتری تحویل داده شود.
کمبود مواد اولیه و سردرگمی تولیدکننده
مدیرعامل شرکت پروفیل سازان فولاد هیرکان ادامه داد: در چنین شرایطی تولیدکننده سردرگم شده و نمی‌تواند برنامه‌ریزی مشخصی برای تولید خود داشته باشد. از سوی دیگر، میزان صادرات محصول که همان پروفیل فولادی است، به شدت کاهش یافته و حتی قدرت رقابت‌پذیری در بازار داخلی نیز افت پیدا می‌کند. معتقدیم که باید یک بازنگری اساسی در زمینه تخصیص سهمیه ورق به تولیدکنندگان پروفیل فولادی صورت پذیرد تا واحدهای تولیدی با دغدغه کمتری به تولید و صادرات محصولات خود بپردازند.
رضایی ضمن انتقاد از نحوه ارائه تسهیلات به واحدهای تولیدی، مطرح کرد: بدون شک زمانی که سود ۲۳ درصدی برای تسهیلات حمایتی در نظر گرفته می‌شود، تولیدکننده میل و رغبت خود برای اخذ وام را از دست می‌دهد. متاسفانه در چنین شرایط سخت اقتصادی، هیچ حمایتی از تولیدکنندگان نمی‌شود و اگر افراد نسبت به سرمایه‌گذاری در بخش‌هایی به غیر از تولید اقدام کنند، مقرون به صرفه‌تر خواهد بود. افرادی هم که هنوز در عرصه تولید مشغول به‌کار هستند، به نوعی وابسته و شیفته آن شده‌اند و نیم‌نگاهی به معیشت و امرار معاش نیروهای انسانی فعال در مجموعه خود دارند.
وی در ادامه به محصولات تولیدی در شرکت پروفیل سازان فولاد هیرکان اشاره کرد و گفت: قوطی و پروفیل‌های فولادی با سایز ۲۰ در ۲۰ میلی‌متر تا ۱۰۰ در ۱۰۰ میلی‌متر در مجموعه ما تولید می‌شود. عمده کاربرد محصولات ما در بخش‌های ساخت‌وساز و تولید ماشین‌آلات صنعتی است؛ ضمن اینکه به جز دستگاه‌های جوش مجموعه که از کشور چین وارد شده، کلیه تجهیزات و ماشین‌آلات موجود، ساخت داخل است و خوشبختانه در تامین قطعات یدکی مورد نیاز مشکلی نداریم.
می‌توانیم در سطح منطقه رقابت کنیم
مدیرعامل شرکت پروفیل سازان فولاد هیرکان در پاسخ به سوال خبرنگار «فلزات آنلاین» مبنی بر اینکه مقایسه شما از وضعیت صنعت پروفیل فولادی در ایران با سایر کشورهای منطقه چیست، گفت: به جرات می‌توان گفت لوله و پروفیل در داخل با هزینه کمتر و کیفیت بیشتر نسبت به سایر کشورهای منطقه مانند ترکیه تولید می‌شود اما از آنجایی که ورق کافی با قیمت مناسب در اختیار تولیدکنندگان ترکیهی ای ای قرار می‌گیرد و دغدغه چندانی در زمینه تامین مواد اولیه ندارند، بنابراین بازار کشورهای همسایه مانند عراق را در دست گرفته‌اند.
رضایی خاطرنشان کرد: واقعیت امر این است که هر زمان بر یک مسئله خاص مانند تولید تاکید شده، نتیجه عکس حاصل شده است. متاسفانه در همین چند روز ابتدایی سال جاری و پس از تعیین میزان افزایش حقوق و مزایا، پنج نفر از نیروهای انسانی شاغل در مجموعه عدم تمایل به ادامه همکاری خود را اعلام کرده‌اند و انگیزه خود را از دست داده‌اند. از سوی دیگر، اگر هزینه‌های تولید با درآمد حاصل هم‌خوانی نداشته باشد، ادامه فعالیت یک واحد تولیدی نیز مقرون به صرفه نخواهد بود و همین مسئله منجر به مرگ تدریجی تولید خواهد شد. اگر قرار باشد شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند، تولید در سال جاری نسبت به سال ۱۴۰۱ دشوارتر خواهد شد و نمی‌توان روزهای خوبی برای تولید را متصور شد.
وی با بیان اینکه دولت باید تسهیلات ویژه‌ای برای اخذ مالیات از واحدهای تولیدی در نظر بگیرد، تاکید کرد: سازمان امور مالیاتی کشور توجهی به تورم و افزایش هزینه‌های تولید ندارد و تنها به دنبال اخذ مالیات از تولیدکنندگان است؛ در حالی که با رشد قیمت مواد اولیه و حامل‌های انرژی نه تنها سود چندانی عاید تولیدکننده نمی‌شود بلکه باید بخشی از آن را هم برای انواع مالیات‌ها در نظر بگیرد.
این تولیدکننده پروفیل فولادی در پایان تنها راه برون‌رفت از شرایط دشوار کنونی را برقراری روابط تجاری با کشورهای مختلف دانست و یادآور شد: امیدواریم شرایط تولید در سال ۱۴۰۲ به نحوی باشد که بتوانیم نیروهای انسانی شاغل در مجموعه خود را حفظ کنیم و ناچار به تعدیل نیرو نشویم. ما از هیچ تلاشی برای رونق تولید دریغ نخواهیم کرد و برای ایجاد انگیزه و علاقمندی در نیروهای انسانی مشتاق به فعالیت در صنعت لوله و پروفیل فولادی تمام سعی خود را خواهیم کرد.
انتهای پیام//
