یکی از فعالان حوزه تفکیک ضایعات در میدان شوش، گفت: قبلا انواع ضایعات برای تفکیک و طبقه‌بندی نزد ما می‌آمد اما الآن جمع‌آوری‌کنندگان محدودی علاقه به فروش ضایعات خود به غیر دارند.
علی اکبر امیری در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» در خصوص وضعیت بازار ضایعات، اظهار داشت: پیش از این، قراضه در حجم بیشتری برای ما آورده می‌شد و کمتر کسی در این حوزه فعالیت می‌کرد اما در حال حاضر به دلیل افزایش قیمت انواع قراضه‌ها و سودی که از جمعآوری و تفکیک آن‌ها به دست می‌آید، وانتی‌ها بیشتر راغب شده‌اند که خود جای امثال ما تفکیک را انجام دهند و چون قیمت ابتدایی آن‌ها ارزان‌تر است، فعالیت برای آن‌ها بسیار سود دارد، به همین دلیل ترجیح می‌دهند بازار ما را خود دست بگیرند. الآن قیمت کاغذ، پلاستیک و انواع فلزات ضایعاتی به قدری افزایش داشته که ضایعات حکم طلا را پیدا کرده است.
میزان ضایعات کاهش یافته است
وی افزود: البته زمانی مقدار ضایعات جمعآوری شده نیز بیشتر بود، ضایعات شهری و غیر شهری توسط همین دوره‌گردان وانتی جمعآوری می‌شد و چون مقدار آن بسیار زیاد بود، تفکیک این قراضه‌ها از توان وانتی‌ها خارج بود و نیاز به افرادی همچون ما احساس می‌شد اما به دلیل ورود شهرداری به این حیطه، مقدار ضایعات جمعآوری شده توسط وانتی‌ها، کاهش یافته است. بخش عمده‌ای از ضایعات شهری توسط شهرداری جمعآوری شده و از طریق مزایده به فروش می‌رسد.
امیری توضیح داد: روند جمعآوری ضایعات غیر شهری(ضایعاتی که توسط شهرداری جمعآوری نمی‌شود) به این شکل است که وانتی‌های دوره‌گرد انواع قراضه‌ها را از درب منازل یا تعمیرگاه‌های خودرو و لوازم خانگی جمع می‌کنند و پس از تفکیک، فلزات را برای تفکیک بیشتر نزد ما می‌آورند و ما نیز مس، برنج، آهن و آلومینیوم این ضایعات را جدا کرده و بر اساس نوع آن، دسته‌بندی می‌کنیم.
وی افزود: این ضایعات درهم هستند و پس از چندین دست گردش برای ما آورده می‌شوند، عموما این قراضه‌ها شامل ظرف و ظروف، جلوبندی، سیم و رادیاتور خودرو، برد کمپیوتر، موتور یخچال و … هستند؛ در گذشته‌ای نه چندان دور مقدار ضایعاتی که برای ما آورده می‌شد روزانه به ۵ تن نیز می‌رسید اما امروزه این مقدار تا ۱۰۰ کیلوگرم نیز کاهش یافته است.
بزرگان صنف ضایعات از میدان شوش نقل مکان کرده‌اند
امیری در پاسخ به این سوال که آیا تمامی ضایعات فلزی برای تفکیک به گاراژهای میدان شوش آورده می‌شوند، توضیح داد: تعداد واحدهای تفکیک ضایعات بسیار زیاد است، البته در سال‌های گذشته در میدان شوش تعداد همکاران ما بیشتر بود اما در حال حاضر با پیگری شهرداری، اکثر آن‌هایی که وضعیت مالی بهتری داشتند به بازارهای «استوک خاوران» یا «باسکول میهن» نقل مکان کرده‌اند اما بزرگان این صنف در «خلازیر»، «اکبرآباد» و «نسیم شهر» متمرکز شده‌اند.
وی ادامه داد: وانتی‌ها قبل از اینکه ضایعات خود را به اینجا بیاورند با یکدیگر معاملاتی انجام می‌دهند و دست آخری که ضایعات را جمعآوری می‌کند به بالاترین قیمتی که در گاراژ می‌تواند معامله کند، قراضه خود را می‌فروشد؛ در واقع قبل از اینکه ضایعات به دست ما برسد چندین مرحله افزایش قیمت داشته است.
پرداخت مالیات و حق بیمه برای ما دشوار است
امیری درخصوص معضلات فعالان این صنف، گفت: اداره مالیات درآمد ما را برآورد می‌کند و رقم‌هایی که برای ما وضع می‌کند بسیار سنگین است، در حالی که ما آنقدری سود نکرده‌ایم که بخواهیم مبالغ زیادی را بابت مالیات پرداخت کنیم، ما حسرت داریم که در ماه سه میلیون تومان سود خالص ببریم. حق بیمه نیز بسیار زیاد شده است و تقریبا سهم هر بیمه شونده به ماهیانه ۴۰۰ هزار تومان رسیده که رقم بسیار سنگینی است و خیلی از مواقع به سختی از پس این مخارج بر می‌آییم.
وی افزود: با احتساب روزهای تعطیل، تقریبا سود ما ماهیانه به دو میلیون تومان می‌رسد که این رقم در سال ۲۴ میلیون تومان می‌شود، اداره مالیات ۶ میلیون تومان از این مبلغ را به عنوان مالیات از ما دریافت می‌کند، این مبلغی که در انتهای ماه می‌ماند، ارزش این همه سختی را ندارد.
فعالیت در این شغل اشتباه است
امیری بیان کرد: قبلا این شغل از پدر به پسر می‌رسید و پسران با وجود سختی‌هایی که این شغل دارد، راه پدران خود را ادامه می‌دادند اما امروزه به دلیل سود پایین فعالیت در این حرفه، هیچ پدری رغبت به ادامه ندارد چه برسد به اینکه حرفه خود را به پسرش بدهد، حتی جذب نیروی کار نیز برای ما دشوار شده و تقریبا در این گاراژ همه استادکاران خودشان کار خود را انجام می‌دهند و کسی این حرفه را به عنوان شغل، انتخاب نمی‌کند. در واقع فعالیت در این شغل با آسیب‌هایی که دارد یک اشتباه است اما پس از ۳۵ سال در چه حرفه دیگری مشغول شوم؟
رونق کسب‌وکار در گاراژهای میدان شوش
وی عنوان کرد: در گذشته به قدری برای ما ضایعات آورده می‌شد که عبور و مرور برای فعالان خود گاراژ نیز دشوار بود و همان ضایعات مجددا به چرخه تولید باز می‌گشت، به همین دلیل فعالیت در این حوزه به صرفه بود، حتی از کشور پاکستان نیز خریدار به گاراژ ما می‌آمد اما الآن بازار کاملا راکد است.
امیری افزود: البته از این گذشته‌ای که یاد می‌کنم دو سال نیز نگذشته است. قبل از شروع افزایش قیمت دلار، بازار ما رونق خوبی داشت. یکی دیگر از معضلات ما در این منطقه این است که قیمت ملک‌هایمان به اندازه اجاره آن هم نمی‌شود و خریداران انتظار دارند با قیمت متری ۳ میلیون تومان ملک خود را بفروشیم، در واقع دیگر نه راه پس داریم و نه راه پیش! ادامه فعالیت هیچ سودی برای ما ندارد و از فروش املاکمان نیز چیزی عایدمان نمی‌شود، همین‌طور بلاتکلیف مانده‌ایم که چه کنیم؟ با این قیمت حتی نمی‌توان جایی را رهن کرد؛ حداقل تغییر کاربری هم نمی‌دهند تا ما بتوانیم کسب و کار دیگری را در مغازه‌هایمان آغاز کنیم.
