حمید فغفوری در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین»، اظهار داشت: شرکت پارس گستر زنگان در شهر زنجان واقع شده و فعالیت خود را در زمینه تولید کنسانتره سنگ‌آهن از سال ۹۱ آغاز کرد. با به وجود آمدن نوسانات قیمت سنگ‌آهن، فعالیت ما متوقف و در نیمه دوم سال ۹۶ دوباره از سر گرفته شد.
ظرفیت تولید شرکت ما، سالانه ۵۰۰ هزار تن بوده اما به سبب مشکلات به وجود آمده، میزان تولید ما به ۱۲۰ هزار تن در سال رسیده است. مواد اولیه ما از معدن مروارید، شرکت متما، شرکت جهان نمو و سایر معادن هم‌جوار به صورت دانه‌بندی شده تهیه می‌شود.
وی در خصوص نوع سنگ‌آهن مورد استفاده در کنسانتره‌سازی، بیان کرد: سنگ‌آهن مورد استفاده ما، از نوع مگنتیت بوده که بعد از فرآوری تر به عیار ۶۶ درصد می‌رسد. تکنولوژی فرآوری سنگ‌آهن هماتیتی نیز در دنیا وجود دارد اما به جهت اینکه معمولا سنگ‌آهن‌های هماتیتی عیار پایین‌تری دارند، هزینه پرعیارسازی آن‌ها بیشتر است. به طور کلی از جهت اقتصادی بودن تولید، بهتر است عیار خوراک ورودی ۵۰درصد باشد.
مدیرعامل شرکت پارس گستر زنگان گفت: برای بازیابی و فرآوری مجدد باطله‌ها که درصدی آهن دارند، تحقیقات لازم صورت گرفته و دانش فنی اجرای این فرآیند را داریم اما این امر، سرمایه‌گذاری مختص خود را می‌طلبد. راه‌اندازی خط فرآوری کم‌عیارها صورت گرفته اما اکنون به دلیل عدم حمایت‌های دولت، کمبود آب و کمبود برق، متوقف است.
علی رغم بازیافت آب، با کمبود مواجه‌ایم.
فغفوری با اشاره به معضل کمبود آب، تصریح کرد: آب مورد نیاز برای تولید کنسانتره را از چاهی که در کارخانه قرار دارد، تامین می‌کنیم. ما از ابتدا برای حل مشکل تامین آب، برنامه‌ریزی لازم را جهت بازیافت آب مصرفی کرده بودیم. این در حالی است که بسیاری از کارخانه‌های کنسانتره‌سازی که از حمایت دولت برخوردار هستند، سهمیه آب فراوانی را در اختیار دارند و خطی را برای بازیافت آب، در نظر نگرفته‌اند. اطراف کارخانه ما، تعداد زیادی زمین کشاورزی نیز وجود دارد که مصرف آب آن‌ها بسیار بالا است؛ به نظر بنده، وزارت صمت باید نگاه تازه‌ای به نیاز و مصرف معدن و کشاورزی بیندازد. در حال حاضر، میزان دبی مجاز مصرف آب برای ما، ۳ لیتر بر ثانیه تعیین شده است که با این میزان امکان فعال‌سازی بقیه خطوط کارخانه امکان‌پذیر نیست.
بارها برای افزایش ظرفیت آب به سازمان آب مراجعه کردیم اما تا کنون پاسخی دریافت نکردیم.
خطر انحصارطلبی کارخانه‌های چینی
وی در ادامه بیان کرد: یکی دیگر از معضلات ما، کمبود برق مصرفی در کارخانه است. برای افزایش ۸۰۰ کیلووات برق مصرفی نیز پیگیری‌های لازم صورت گرفته اما هنوز اتفاقی نیفتاده است. این در حالی است که چندی پیش یک شرکت چینی به ما مراجعه کرد و خواستار خرید کارخانه ما بود. بنده به آن‌ها اعلام کردم که این کارخانه با کمبود آب و برق مواجه است اما آن‌ها گفتند که دولت شما از ما حمایت می‌کند.
این موضوع برای بنده بسیار تلخ بود و آن را با نمایندگان وزارت صمت در زنجان مطرح کردم. وقتی می‌شود از تولیدکنندگان داخلی حمایت کرد، چرا باید منتظر سرمایه‌گذارهای چینی باشیم؟! اخیرا شرکت‌های چینی، اقدام به خرید کارخانه‌های ایرانی کرده‌اند و این نگرانی وجود دارد که به نوعی انحصارطلبی اقتصادی بیانجامد.
اقتصاد آزاد و محدود کردن صادرات
مدیرعامل شرکت پارس گستر زنگان با اشاره به مشکلات تامین مواد اولیه، اظهار کرد: در حال حاضر، ما با کمبود کنسانتره مواجه هستیم. فروش صادراتی سنگ‌آهن دانه‌بندی باید محدود شود تا نیازهای واحدهای کنسانتره‌سازی تامین گردد. بعد از آن که کارخانه‌های تولید کنسانتره رونق گرفتند، صادرات کنسانتره نیز باید متوقف شود تا زیرساخت‌های تولید فولاد کشور، حفظ شود.
فغفوری افزود: اتفاق دیگری که افتاده این است که دولت قیمت فولاد را کاهش داده و قیمت کنسانتره، ۱۴ درصد قیمت فولاد، تعیین شده است. این باعث می‌شود تا تولیدکنندگان ترجیح دهند تا تولیدات خود را به قیمت بالاتر به بازارهای خارجی عرضه کنند. به دلیل اینکه تفاوت قیمت در بازارهای داخلی و خارجی زیاد است، وضع عوارض هم نتوانسته تا صادرات سنگ‌آهن را متوقف کند.
علاوه‌براین، قیمت تمام شده تولیدات ما از قیمتی که دولت تعیین کرده است بالاتر بوده و اگر تولیدات خود را صادر نکنیم، فعالیت ما توجیه اقتصادی ندارد. دولت باید در سیاست‌گذاری خود تجدید نظر کند؛ چراکه بازار در اقتصاد آزاد می‌تواند خود را بالانس کند.
وی درباره واردات سنگ‌آهن، اذعان کرد: اگر قرار باشد سنگ‌آهن به قیمت جهانــی وارد شـــود و قیمـــت‌های داخلــی همچنان همین روند را طی کند، واردات سنگ‌آهن توجیه اقتصادی ندارد؛ فروش تولیدات باید مطابق قیمت جهانی باشد و هزینه حمل و نقل را نیز در این محاسبات باید لحاظ کرد. مورد دیگری که باید در نظر گرفت این است که خط تولید کنسانتره مطابق مشخصات فنی سنگ‌آهن طراحی می‌شـــود؛ پـــس مـــا نمی‌توانیـــم سنگ‌آهن‌های مختلفی را برای یک کارخانه مشخص وارد کنیم.
