امیر صباغ در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: تولیدکنندگان کنسانتره در سال جاری به جهت اینکه با افزایش قیمت جهانی روبه‌رو هستند، رشد صادرات و به تبع آن رشد اقتصادی خوبی را تجربه می‌کنند اما با مشکل کمبود سنگ‌آهن نیز مواجه هستند. به نظر می‌رسد ظرفیت ایجاد شده در تولید کنسانتره و سرمایه‌گذاری که طی سال‌ها در این بخش انجام شده، بیش از حد توان تامین معادن بوده و اکنون شاهد کمبود سنگ‌آهن در معادن بزرگ هستیم و شرکت‌های معدنی به سمت خرید سنگ‌آهن از معادن کوچک حرکت می‌کنند.
وی افزود: از یک طرف، این موضوع می‌تواند فرصتی برای معادن کوچک باشد و از طرف دیگر، می‌تواند چالش تلقی شود؛ چراکه معادن کوچک دارای منابع بلند مدت و قابل اطمینان برای واحدهای کنسانتره‌سازی نیستند.
مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو در پاسخ به این سوال که ایمیدرو چه سهمی از تولید کنسانتره را به خود اختصاص داده، تصریح کرد: سهم ایمیدور در تولید کنسانتره آهن، کمتر از ۵۰ درصد است؛ چراکه تقریبا تمام واحدهای تولید کنسانتره کشور، خصوصی هستند و تنها کارخانه کنسانتره‌سازی زیر نظر ایمیدرو، مربوط به شرکت اپال پارسیان سنگان با ظرفیت ۲٫۶ میلیون تن در سال است.
نرخ تولید کنسانتره در کشور مطلوب است
صباغ عنوان کرد: مطالعات طرح جامع نشان می‌دهد که در حال حاضر میزان تولید کنسانتره، پاسخ‌گوی نیاز کشور بوده و حتی طی سال‌های اخیر، رشد تولید کنسانتره بیشتر از نرخ رشد تولید فولاد بوده است اما تحریک بازار جهانی از ماه آوریل، باعث شد تا صادرات سنگ‌آهن افزایش یابد که این امر، می‌تواند در ادامه سال عامل کمبود کنسانتره شود. دولت طی جلساتی که اخیرا برگزار کرده است، تصمیم گرفته تا محدودیت‌هایی را نسبت به صادرات سنگ‌آهن اعمال کند.
وی ادامه داد: این دست قوانین، تولیدکنندگان کنسانتره را مجبور خواهد کرد که قبل از صادرات، طی جدول توزیع که معاونت معدنی به آن‌ها ابلاغ خواهد کرد، با فولادسازی‌های داخل کشور و بعد از آن، گندله‌سازی‌ها قرارداد عقد کنند و اگر ظرفیت مازادی باقی ماند، صادرات داشته باشند. به هر حال، هم باید قیمت کنسانتره در بازار داخلی اصلاح شود و هم با اعمال محدودیت‌های لازم، صادرات کنترل شود تا اثرات افزایش قیمت جهانی در داخل کاهش یابد. البته از زمانی که آمریکا اعلام کرد که بر روی مابقی ۳۰۰ میلیارد دلار کالای چینی، تعرفه ۱۰ درصدی را اعمال خواهد کرد، قیمت جهانی سنگ‌آهن ۲۴ درصد کاهش یافت. طبیعتا این موضوع باعث می‌شود اندکی صادرات کنسانتره کم شود و فروش به سمت تامین نیاز داخل، سوق یابد.
احتمال واردات سنگ‌آهن در آینده نزدیک
مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو در پاسخ به این سوال که به شرط محدود شدن صادرات، تا چند سال تولید کنسانتره می‌تواند پاسخ‌گوی نیاز کشور باشد، اظهار کرد: تا حدود ۱۰ سال دیگر، ماده معدنی مورد نیاز برای تولید فولاد در داخل کشور تامین خواهد شد اما باید این را هم در نظر گرفت که اکتشافات زیادی در حال انجام است و ما هنوز به طور انبوه وارد معادن زیرزمینی و عمیق نشده‌ایم. به عقیده بنده نباید برای کمبود سنگ‌آهن در آینده، نگران بود؛ بسیاری از کشورها ذخایر غنی ندارند و ماده اولیه مورد نیاز خود را وارد می‌کنند. قطعا استفاده از ذخایر کشور در اولویت است اما کمبود احتمالی آن، می‌تواند از طریق واردات تامین شود.
صباغ در خصوص تحریم‌های اخیر علیه فولاد، اذعان کرد: بیشترین حد تحریم برای ما اعمال شده بود و تشدید نخواهد شد. طبق گفته آمریکا، حدود ۸۰ درصد اقتصاد ایران، تحریم است و به نظر می‌رسد بیش از این، محدودیت‌های خاصی برای مسیرهای ورودی و خروجی صادراتی ایجاد نمی‌شود. اکنون، تولیدات صنایع معدنی روند به رشدی را طی می‌کند و نسبت به باقی صنایع، وضعیت مطلوبی دارد.
به طرح توسعه و فعال‌سازی معادن کوچک‌مقیاس امیدواریم
وی در مورد وضعیت اکتشاف، اذعان کرد: در حال حاضر، اکتشفات مسیر درست خود را طی می‌کند. ایمیدرو در سال جاری یک پروژه ۳۰۰ هزار کیلومتر مربعی اکتشاف در پهنه‌ها را در دستور کار دارد. ما از نظر سرمایه‌گذاری اکتشافی مشکلی از سمت ایمیدرو نداریم یعنی استراتژی سازمان، رشد سرمایه‌گذاری در بخش اکتشاف، است. البته باید به این موضوع هم توجه کرد که ذخایر معدنی کشور محدود است و نمی‌توان انتظار داشت که مانند کشورهای پرو، برزیل، شیلی و استرالیا که ذخایر بزرگی دارند، شاهد رشد معدنی زیادی داشته باشیم.
مدیر اقتصادی و توسعه سرمایه‌گذاری ایمیدرو در ادامه بیان کرد: برنامه‌ریزی‌های خوبی نیز برای توسعه معادن کوچک‌مقیاس صورت گرفته و برای معادنی که کنار هم هستند، خوشه‌های معدنی تعریف می‌شود. مشکلات بازار و فناوری، در کمیته مربوط به این طرح، معدن به معدن در حال بررسی بوده و راهکارهای لازم اندیشیده می‌شود. در این کمیته، شرکت‌های معدنی بزرگی حضور دارند که در این حوزه سرمایه‌گذاری می‌کنند و می‌توان به اجرایی شدن این طرح امیدوار بود. البته در تمام دنیا، معمولا معادن کوچک، کسب‌وکار متفاوتی از معادن بزرگ دارند و محصولات معدنی خاصی مثل طلا، الماس و قلع را عرضه می‌کنند و بنابراین، نباید انتظار داشت که معادن کوچک پشتوانه تامین محصولات پرتیراژ معدنی بشوند.
صباغ در پاسخ به این سوال که سرمایه‌گذاری برای تولید کنسانتره در کشورهایی نظیر عمان را چطور ارزیابی می‌کنید، تصریح کرد: کشور عمان ذخایر قابل توجه سنگ‌آهن ندارد و سنگ‌آهن مورد نیاز خود را از برزیل خود به صورت کنسانتره وارد کرده و گندله تولید می‌کند. با توجه به اینکه این کشور، معدن سنگ‌آهن ندارد اگر ما در آنجا سرمایه‌گذاری کنیم، واردکننده دست دوم تلقی می‌شویم. بنده با سرمایه‌گذاری بر روی معادن افغانستان بیشتر موافق هستم؛ گرچه ناامنی این کشور با قدرت گرفتن طالبان در حال تشدید است. شاید پتانسیل مناسبی در آن کشور باشد اما ورود ایران به منظور سرمایه‌گذاری، چندان قابل تحقق در افق میان‌مدت ۵ تا ۱۰ ساله نیست و زمان بیشتری برای ثبات اقتصادی و سیاسی این کشور نیاز است.
انتهای پیام//
