چه برنامه‌هایی را برای شرکت آلومتک در مدت باقی‌مانده تا پایان سال در نظر گرفته‌اید؟
در حال حاضر، انجام تعهداتی که در ۶ ماهه ابتدایی سال به عهده گرفته‌ایم در اولویت شرکت قرار دارد. با توجه به اینکه در چهار ماه اخیر شاهد نوسانات شدید قیمتی بوده‌ایم، صنعت برق به خواب زمستانی فرو رفته و پروژه جدیدی هم در قیاس با سال گذشته تعریف نشده است. در کنار این مسئله، بخشی از مطالبات شرکت آلومتک از پروژه‌های انجام شده در صنعت برق کشور پرداخت نشده است. به این ترتیب، امیدوار هستیم تا دو ماه آینده مناقصات صنعت برق برگزار شود و بتوانیم با پیروزی در آن‌ها، قراردادهای جدیدی را عقد کنیم. بقیه فعالیت‌های تولیدی شرکت آلومتک نیز طبق معمول در حال انجام است.
بازار آلومینیوم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مدت زیادی است که شرکت‌های مصرف‌کننده آلومینیوم از خرید ماده اولیه به نحوی امنتاع می‌ورزند زیرا معتقد هستند نرخ‌هایی که در بورس کالا برای محصولات اولیه آلومینیومی تعیین میشود، عادلانه نیست و در حقیقت، نرخ جهانی آلومینیوم به مراتب پایین‌تر از نرخ‌های اعلام شده در بورس کالا است. در ایران، برق به شرکت‌های تولیدکننده شمش آلومینیوم با سوبسید دولتی ارائه میشود و حداقل نیمی از بهای تولید آلومینیوم، برق است. با توجه به این موضوع، چرا شرکت‌های تولیدکننده آلومینیوم بدون توجه به بحث هزینه برق، توقع دارند قیمت آلومینیوم در بورس کالا طبق نرخ جهانی و بیشتر از آن تعیین شود؟ شاهد این ادعا نیز، افت میزان معاملات بورسی در یک ماه اخیر است که در واقع، بسیاری از عرضه‌ها در این مدت معامله نشدند. به عنوان مثال، در عرضه روز ۲۳ آذر ماه، فقط یک‌چهارم کل آلومینیوم عرضه شده، مورد معامله قرار گرفته است. علی‌رغم تخفیف‌هایی که تامین‌کنندگان آلومینیوم طی دو مرحله لحاظ کرده‌اند، باز هم این بازار برای مصرف‌کنندگان جذاب نیست.
به این نکته باید اشاره کرد که اگر کشور در شرایط عادی قرار داشت، شاید در نقطه‌ای طاقت صنایع پایین‌دستی طاق می‌شد و در انتها، مواد اولیه مورد نیاز خود را به همین قیمت از بورس کالا خریداری می‌کردند؛ اما در حال حاضر، بسیاری از این شرکت‌ها با عدم تامین مطالبات خود از سوی مشتریان مواجه هستند. به طوری که شرکت آلومتک و تولیدکنندگان سیم و کابل آلومینیومی به دلیل اینکه صنعت برق کشور به نوعی پرداخت تمام مطالبات را متوقف کرده است، با کمبود نقدینگی مواجه شده‌اند. این یعنی عملا پولی وجود ندارد تا بتوان مواد اولیه را به این قیمت از بورس کالا خریداری کرد.
تا زمانی که مطالبات شرکت‌های تولیدکننده محصولات آلومینیومی پرداخت نشود و یا به نوعی تامین مالی پروژه‌ها صورت نپذیرد، بعید است بازار آلومینیوم رونق دوباره بگیرد و شرایط آن تغییر کند. وضعیت در حوزه بیلت و پروفیل‌های آلومینیومی که در پروژه‌های ساختمانی استفاده می‌شوند، بهتر است ولی به طور کلی، دورنمای فعالی در صنعت آلومینیوم دیده نمی‌شود و نمی‌توان به آینده خوش‌بین بود.
تحلیل شما در خصوص تفاوت قیمت آلومینیوم در بورس کالا نسبت به بازار آزاد، چیست؟
اختلاف قیمت بین بورس کالا و بازار آزاد بیانگر قانون عرضه و تقاضا در بازار بورس کالا است. در سال جاری، شاهد افزایش قیمت آلومینیوم در بورس فلزات لندن از کانال یک هزار و ۴۰۰ دلار در اردیبهشت ماه به بالای دو هزار دلار در ماه جاری بودیم؛ له دلیل اینکه همه صنعتگران به محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا به نوعی عادت کرده‌اند و تحت هر شرایطی خود را ملزم به ادامه فعالیت می‌دانند؛ در نتیجه، مصرف آلومینیوم در شرایطی که رونق اقتصادی بین‌المللی باید به وجود بیاید، مجدد در اولویت قرار گرفت. هر مصرف‌کننده‌ای قاعدتا با توجه به قراردادهای خود که از گذشته با شرکت‌های مختلف داشته است، به این خاطر که از این افزایش نرخ باز نماند، باید آلومینیوم مورد نیاز خود را تامین می‌کرد که این امر در ماه‌های خرداد و تیر امسال، درست با آغاز رقابت‌های بورسی که در پی آن قیمت در بازار آزاد نسبت به بورس کالا افزایش پیدا می‌کند، همزمان شد. در این شرایط، وقتی در بورس رقابت به وجود بیاید، قاعدتا بازار آزاد نسبت به بورس کالا افزایش قیمت بیشتری خواهد داشت. به طور مثال، اگر تقاضا به میزان هفت هزار تن و عرضه در بورس به میزان چهار هزار تن باشد، روز بعد، قیمت در بازار آزاد بین دو تا پنج هزار تومان از بورس کالا بالاتر خواهد بود. چراکه شرکت‌هایی از نقدینگی کافی و سهمیه مناسب برخوردار باشند، خرید خود را انجام می‌دهند و باقی شرکت‌ها که به دلیل نداشتن نقدینگی کافی جهت تسویه طی سه روز(طبق قانون بورس کالا) یا سهمیه نمی‌توانند خرید بورسی خود را انجام دهند، به ناچار از بازار آزاد مواد اولیه مورد نیاز خود را تامین می‌کنند. البته این امر تا زمانی ادامه داشت که نرخ ارز بالا بود و نرخ آلومینیوم در بورس فلزات لندن نیز حدود یک هزار و ۷۰۰ تا یک هزار و ۸۰۰ دلار بود اما در حال حاضر بعد از شرایط سیاسی که رقم خورد، انتظار هر مصرف‌کننده‌ای این است که نرخ ارز و قیمت داخلی آلومینیوم کاهش پیدا کند. به عبارت دیگر، این توقع برای مصرف‌کننده وجود دارد که چرا نرخ آلومینیوم در دو ماه گذشته با وجود اینکه شرایط ممکن بود از نظر سیاسی در کل دنیا بدتر از حال حاضر رقم بخورد، حدود ۵۳ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم ثبت شد و در مدت زمان کنونی نیز مجدد باید تقریبا با همان نرخ، مواد اولیه مورد نیاز خود را تامین کند؟! علاوه‌براین، شنیده‌ها حاکی از آن است که نرخ فروش صادراتی شمش آلومینیوم به مراتب پایین‌تر از نرخ عرضه در بورس کالا است.
تا پایان سال، افزایش سرمایه یا طرح توسعه‌ای در دستور کار خود دارید؟
در این خصوص تا قبل از طرح مسئله در جلسات هیئت مدیره، نمی‌توان اظهار نظر دقیقی کرد اما باید تاکید کرد که طبق تکالیف، برنامه‌هایی را در دستور کار قرار داده‌ایم. در بحث ایجاد بازار جدید، کماکان روی تولید محصولات آلیاژی، پروفیل و بیلت آلومینیومی تمرکز کرده‌ایم که تولید آن‌ها را افزایش دهیم تا سبد محصولات آلومتک را تنها در حوزه برق متمرکز نکنیم و با ورود به صنایع پایین‌دستی دیگر، بتوانیم امنیت مالی بیشتری داشته باشیم.
شرکت آلومتک سال‌ها میشود که در تولید محصولات آلیاژی فعال است اما اکنون مناقصات خطوط آلیاژی را اجرا می‌کند یعنی در صنعت برق یک فرهنگ‌سازی هم به این صورت دارد اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال، خط انتقال برق ۴۰۰ کیلوولتی مجتمع صنایع آلومینیوم جنوب(سالکو) برای اولین بار توسط هادی‌های آلیاژی شرکت آلومتک به بهره‌برداری رسیده است. با شرکت‌های برق منطقه‌ای نیز مذاکراتی انجام شده تا بتوانیم مصرف هادی‌های آلیاژی را ترویج کنیم که هم وابستگی ما به مغزی‌های فولادی کلد کمتر شود و هم از نظر صرفه اقتصادی، هادی‌های آلیاژی نسبت به هادی‌های رایج مصرفی مقرون‌به‌صرفه‌تر است.
سخن آخر؟
متاسفانه عدم پرداخت مطالبات ما از سوی مشتریان، به شدت به نقدینگی آلومتک آسیب رسانده است. در حال حاضر، مبلغی بالغ بر ۴۵ میلیارد تومان تنها از صنعت برق طلبکار هستیم که اگر این مبلغ در خرداد ماه سال جاری به شرکت پرداخت شده بود، قادر بودیم نزدیک به دو هزار تن آلومینیوم خریداری کنیم و به تولید خود بیش از پیش رونق ببخشیم، اما اکنون با ۴۵ میلیارد تومان تنها می‌توان چیزی بین ۸۰۰ تا ۹۰۰ تن آلومینیوم خریداری کرد که البته این مبلغ نیز هنوز پرداخت نشده است. متاسفانه ارزش دارایی‌ها به شدت کاهش پیدا کرده و توان مالی این شرکت نیز به شدت آسیب دیده است.
در این بین، تمام شرکت‌ها با قراردادهای قدیمی به ادامه فعالیت و تولید خود مشغول هستند و تعدیل‌ها هم به هیچ وجه جبران‌کننده ضررها نیست. ما تاکنون به علت ذخیره و پس‌اندازی که در گردش نقدینگی و مواد اولیه داشتیم، کماکان به تولید خود ادامه داده‌ایم، اما اگر این وضعیت مداوم باشد و معاملات در بورس کالا انجام نشود و شاهد رونق آن به میزانی نباشیم که شرکت‌ها خرید بکنند، شاهد توقف تولید شرکت‌هایی نظیر شرکت آلومتک تا سه ماه آینده خواهیم بود. این موضوع اجتناب‌ناپذیر است، مگر اینکه نقدینگی خوبی به صنعت برق تزریق شود، معاملات بورس رونق بگیرد و انتظارات از کاهش نرخ ارز، برآورده بشود.
درخواست شرکت آلومتک از دولت این است که مطالبات آن را پرداخت کند زیرا طلب ما از برق منطقه‌ای است که ما را به اداره توانیر راهنمایی می‌کند؛ توانیر نیز پیشنهاد دارد که حواله ارزی به ما ارائه دهد؛ حواله ارزی که بین ۵ تا ۷ درصد تنزیل دارد. این در صورتی است که شرکت، کل مناقصه را با ۵ درصد سود پذیرفته است؛ آن وقت باید ۱۰ درصد تنزیل را قبول کنیم که مبلغی که قرار بود سه ماه پیش دریافت شود را الان دریافت کنیم؟! گفتنی است که ارائه همین حواله ارزی نیز هزاران شرط دارد و شدنی به نظر نمی‌رسد.
