رئیس هیئت مدیره شرکت فرآورده‌های نسوز آذین صنعت ارمغان گفت: صنعت نسوز، با پیشرفت قابل‌توجهی طی سالیان اخیر در داخل همراه شده و تولید انواع فرآورده‌های نسوز توسط فعالان این صنعت، کشور را بی‌نیاز از هرگونه واردات دانش و تکنولوژی ساخته است؛ با این وجود، سیاست‌های انقباضی دولت و عدم تامین نقدینگی و سرمایه در گردش کافی، فرایند تولید محصول و تحویل سفارش به مشتریان در کارخانجات تولیدی را دشوار ساخته که رفع این معضل، نیازمند یک بازنگری اساسی در سیاست‌های کنونی و همچنین اعتماد به کالای تولید داخل است.
علیرضا صفدری‌زاده میبدی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: شرکت فرآورده‌های نسوز آذین صنعت ارمغان فعالیت خود را از سال ۱۳۹۹ در زمینه تولید انواع جرم‌های نسوز شامل جرم‌های سبک، سیلیکون کاربیدی و زیرکونیایی، آندولوزیتی و منیزیتی؛ انواع گل‌های نسوز شاموتی و آلومینایی؛ انواع ملات‌های شاموتی، آلومینی و منیزیتی؛ تولید ول بلوک، حوضچه و نازل‌های داخلی و خارجی تاندیش و همچنین آجرهای نسوز در شهرک صنعتی جهان‌آباد شهرستان میبد یزد آغاز کرده است. در حال ۳۰ نفر در کارخانه مشغول به کار هستند و خوشبختانه مشکلی در تامین نیروی انسانی نداریم؛ اگرچه امروز کمبود نیروی انسانی متخصص، به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کارفرمایان تبدیل شده اما ذکر این نکته حائز اهمیت است که یزد، به عنوان یکی از استان‌های مهاجرپذیر کشور شناخته می‌شود و علی‌رغم کاهش تعداد نیروی انسانی بومی شاغل در واحدهای صنعتی استان، نرخ بیکاری با افت محسوسی در یزد همراه شده است.
اقتصاد ایران بانک‌محور است
وی در خصوص چالش‌های موجود در صنعت نسوز، عنوان کرد: تامین نقدینگی و کمبود سرمایه در گردش، دو ابرچالشی به شمار می‌آیند که در حال حاضر اکثر تولیدکنندگان با آن مواجه هستند. این دو معضل اساسی، ادامه تولید در کارخانجات کوچک و حتی بزرگ‌مقیاس را به مخاطره انداخته‌اند و متاسفانه شاهد تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی به دنبال عدم تامین نقدینگی و سرمایه در گردش کافی طی ماه‌های اخیر هستیم. در چنین شرایطی، بانک‌ها نیز از اعطای تسهیلات حمایتی سرمایه در گردش امتناع می‌کنند و مشخص نیست که تولیدکنندگان از چه طریقی باید کمبود نقدینگی مورد نیاز خود را جبران کنند! از طرفی به دلیل عدم رفع این معضل، بسیاری از واحدهای صنعتی ناچار به فروش مدت‌دار محصولات خود شدهاند؛ در حالی که از زمان ثبت سفارش و خرید محصول تا تسویه کامل آن، برخی هزینه‌های تولید مانند قیمت مواد اولیه به دنبال نوسان نرخ ارز افزایش می‌یابد و نهایتا سود چندانی عاید تولیدکنندگان نمی‌شود. باید توجه داشت زمانی که یک کارفرما به سود مدنظر خود دست نیابد، ناچار به افزایش قیمت محصولات تولیدی خواهد شد. از آنجایی که توان مالی مصرف‌کنندگان نهایی نیز زیر سایه تورم کاهش یافته است، بنابراین افراد ناچار به خرید محصولات ارزان‌قیمت و با کیفیت کمتر شده و به دنبال آن، یک رقابت کاذب در سطح بازار ایجاد می‌شود. بر همین اساس می‌توان گفت در کشوری مانند ایران که اقتصاد آن بانک‌محور است، نمی‌توان چندان دلخوش به رونق تولید بود و متاسفانه روزبه‌روز به حجم چالش‌های صنعتگران و تولیدکنندگان افزوده می‌شود.
رئیس هیئت مدیره شرکت فرآورده‌های نسوز آذین صنعت ارمغان با اشاره به رکود حاکم بر بازار و عدم خرید و فروش آجرهای نسوز در تناژ بالا، ادامه داد: افزایش هزینه حمل مواد معدنی، یکی دیگر از معضلاتی است که هم‌اکنون با آن روبهرو هستیم. بخش عمده مواد اولیه مورد نیاز تولید آجرهای نسوز را مواد معدنی همچون سیلیس و آهک تشکیل می‌دهند که ما این مواد را از معادن استان یزد خریداری می‌کنیم. هزینه حمل این مواد معدنی طی چند سال اخیر به شدت افزایش یافته است و علی‌رغم اینکه معادن مذکور در نزدیکی محل کارخانه قرار دارند اما باز هم این مسئله برای ما چندان مقرون به صرفه نبوده و هزینه‌بر است. محدودیت تامین گاز طی هفته‌های اخیر و افزایش قیمت بیش از ۱۰ برابری این حامل انرژی نیز به یکی دیگر از مشکلات واحدهای صنعتی تبدیل شده است. کوره‌های مورد استفاده در کارخانه از نوع شاتل «Shuttle» است که انرژی گاز، نقش بسزایی در کارکرد آن دارد. پخت آجرهای نسوز در این کوره‌ها، در دمای بیش از یک هزار و ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد انجام می‌شود و طبیعتا هرگونه محدودیت در تامین پایدار گاز مورد نیاز، فرایند پخت را با مشکل مواجه خواهد کرد.
ضرورت تجدیدنظر در سیاست‌های انقباضی دولت
صفدری‌زاده میبدی با بیان اینکه از کوره‌های ساخت داخل برای پخت آجرهای نسوز استفاده می‌کنیم و معتقدیم که این کوره‌ها قابل رقابت با نمونه‌های مشابه خارجی است، مطرح کرد: حمایت از تولید داخل، مقوله بسیار مهمی به شمار می‌آید که باید بیش از پیش در دستور کار دولت قرار بگیرد؛ ضمن اینکه بانک مرکزی نیز باید در سیاست‌های انقباضی خود در راستای تامین نقدینگی و سرمایه در گردش مورد نیاز کارخانجات تولیدی و صنعتی تجدید نظر کند زیرا در غیر این صورت، زمینه جولان واسطه‌ها در بازار بیش از گذشته فراهم خواهد شد و از آنجایی که امکان تامین نقدینگی از مبادی قانونی و بانک‌های دولتی و خصولتی وجود ندارد، بنابراین کارفرمایان ناچار به اجرای این مهم از طریق بازار آزاد و همین افراد واسطه هستند. زمانی که منابع مالی مورد نیاز تولید و صنعتگران از مبادی قانونی و بانک‌ها تامین نشود، انگیزه و دامنه فعالیت واسطه‌ها در بازار افزایش می‌یابد و این معضل در نهایت به بدنه اقتصاد کشور ضربه مهلکی وارد می‌کند. از طرفی، عدم شفافیت در اجرای برخی قوانین مالی، باعث ایجاد معضلی به نام فرار مالیاتی شده و رویکرد کارخانجات تولیدی که به درستی و با صداقت کامل اقدام به پرداخت انواع مالیات‌ها می‌کنند را تحت تاثیر قرار داده است. از این رو ضرورت دارد نظارت‌های لازم جهت جلوگیری از فرار مالیاتی واحدهای صنعتی غیرمجاز افزایش یابد و امیدواریم با برخورد قاطع و قانونمند واحدهای قضایی، دست واسطه‌ها از بازار کوتاه شود.
وی در ارتباط با آینده صنعت نسوز در کشور، بیان کرد: بسیاری از افراد گمان می‌کنند که صنعت نسوز تنها مختص به تولید انواع آجر جهت استفاده در کوره است؛ در حالی که انواع نسوزها با تکیه بر دانش بومی و متخصصان داخلی در شرکت‌های مختلف تولید می‌شوند و این محصولات از کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف برخوردارند. خوشبختانه صنعت نسوز ایران، با پیشرفت قابل‌توجهی طی سالیان اخیر همراه شده و تولید انواع فرآورده‌های نسوز توسط فعالان این صنعت، کشور را بی‌نیاز از هرگونه واردات دانش و تکنولوژی کرده است اما آنچه کماکان به عنوان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های تولیدکنندگان نسوز محسوب می‌شود، زمان‌بر شدن فرایند واردات برخی مواد اولیه و نوسان قیمت‌ها است که فرایند تولید محصول و تحویل سفارش به مشتریان را دشوار می‌سازد.
این فعال صنعت نسوز در پایان یادآور شد: امیدواریم با فرهنگ‌سازی‌های لازم و افزایش حمایت‌های دولت از تولیدکنندگان بخش خصوصی و شرکت‌های دانش‌بنیان، اعتماد به کالای تولید داخل در گذر زمان افزایش پیدا کند؛ چراکه این مسئله انگیزه توسعه سرمایه‌گذاری و رشد تولید نسوزهای جدید را در میان فعالان این صنعت افزایش می‌دهد و از طرفی صادرات مازاد نیاز داخل به انواع نسوزها، می‌تواند زمینه ارزآوری بیشتر به داخل را فراهم کند؛ البته این به شرطی است که دولت از سیاست‌های انقباضی خود فاصله بگیرد و همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، یک تجدید نظر اساسی در این زمینه صورت پذیرد.
انتهای پیام//
