یک تولیدکننده شمش سرب گفت: با توجه به توانمندی تولیدکنندگان شمش سرب در کشور، می‌توانیم مازاد شمش تولید‌شده را در بازار‌های جهانی عرضه کنیم اما به دلیل تهیه دشوار مواد اولیه همچون باتری فرسوده و در کنار آن خام‌فروشی کنسانتره، صنعت سرب در کشور نفس‌های پایانی خود را می‌کشد؛ در صورتی که سرب فلزی استراتژیک و حیاتی است.
این فعال صنعت سرب در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: چالش‌های بسیاری در مسیر صنعت سرب قرار دارد. سخت‌گیری برخی از سازمان‌های مربوطه در رابطه با تهیه مواد اولیه، همچون باتری فرسوده خودرو یکی از این چالش‌هاست. زمانی که قصد واردات باتری فرسوده را داشتیم، این اجازه به ما داده نشد؛ در صورتی که این کارگاه به طور مرتب و هر سه ما یک بار، از سوی این نهاد‌ها پایش می‌شود. افزایش قیمت حامل‌های انرژی، مشکل دیگری است که با آن دست به گریبان هستیم؛ برای رفع این مشکل به نهاد‌‌های ذی‌ربط مراجعه کردیم اما گره‌ای از کار ما باز نشد و ملزم به پرداخت بهای گاز تعیین شده هستیم. در سال‌های گذشته بهای هر مترمکعب گاز ۱۱۰ تومان بود اما بعد از اینکه مصوبه‌ای در مجلس جهت افزایش بهای انرژی به تصویب رسید بهای هر مترمکعب گاز به دو هزار و ۴۸۰ تومان افزایش یافت. این مصوبه تا شهریور ماه سال گذشته به مرحله اجرا گذاشته نشده بود اما در شهریور ماه به یک‌باره مابه‌التفاوت این افزایش بهای گاز مربوط به سال قبل از آن بر روی قبض‌های صادره اعمال شد در صورتی که شرکت‌ها صورت‌های مالی سال قبل خود را تا آخر تیر ماه جمع‌بندی کرده بودند.
یکی به نعل یکی به میخ
وی با بیان اینکه عدم حمایت از تولیدکنندگان چه پیامد‌هایی دارد، افزود: علی‌رغم اینکه طی چند سال اخیر نامگذاری سال، حول محور حمایت از تولید و تولیدکنندگان است اما در عمل هیچ حمایتی از تولیدکنندگان را شاهد نیستیم. اگر واحد‌های تولیدکننده شمش سرب تعطیل شوند، افراد بسیاری شغل خود را از دست داده و در پی آن معضلات دیگری در اجتماع پدید می‌آید. شرایط تولید در کشور‌ها همسایه به صورتی است که سرمایه‌ای که تولیدکننده بابت خرید ماشین‌آلات و تجهیز خطوط تولید هزینه کرده است، در زمان کوتاهی باز‌‌می‌گردد اما در ایران، سرنوشت روشنی در انتظار واحد‌های تولیدکننده شمش سرب نیست. حمایت‌هایی همچون اعطای زمین با اجاره ۵۰ ساله به تولیدکنندگان با بهای پایین، عدم محدودیت در تامین انرژی و اعطای وام‌های بلند‌مدت با بهره ۳٫۵ درصد و تنفس دو ساله برای بازپرداخت اقساط، سبب شده تا تولیدکنندگان برای ادامه مسیر تولید به کشور‌های همسایه و یا حاشیه خلیج فارس مهاجرت کنند. سیاست‌هایی که این کشور‌ها و یا کشور چین که اقتصاد جهان را دست دارد، اتخاذ کرده بر این اساس بوده که تولیدکنندگان تا حداکثر توان خود تولید داشته و مازاد نیاز داخل را صادر کنند تا بتوانند برای کشور ارزآوری کنند. برای این تولید حداکثری، واردات مواد اولیه آزاد و صادرات آن ممنوع است اما صادرات محصول نهایی با ارزش افزوده کاملا آزاد است.
این تولیدکننده شمش سرب در همین راستا ادامه داد: افرادی که هیچ تخصصی در این زمینه ندارند و به عنوان واسطه‌گر فعالیت می‌کنند، بیشتر از تولیدکنندگانی که با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می‌کنند، سود می‌برند. این افراد بدون وجود مشکلاتی همچون هزینه‌های ثابت و متغیر یک واحد تولیدی و با فروش مواد اولیه بی‌کیفیت، به راحتی سودی را نصیب خود می‌کنند. به عنوان مثال برای خرید باتری خشک با این افراد توافق می‌کنیم اما زمان ارسال کالا متوجه می‌شویم که وزن اسید موجود در باتری را هم از ما دریافت کرده‌اند و زمانی که معترض می‌شویم، هیچ اعتنایی نمی‌کنند. در آخر این افراد تعیین‌کننده قیمت محصول و مواد اولیه در بازار هستند. در سال ۱۳۹۵ برای تهیه یک دستگاه کراشر به کشور هند مراجعه کردیم، در آن زمان سامانه نیما وجود نداشت و با نرخ دلار سه هزار و ۵۰۰ تومانی و با پیش‌پرداخت ۱۳۶ هزار دلار، این دستگاه ۴۳۰ هزار دلاری را پیش‌خرید کردیم. زمانی که سامانه نیما راهاندازی شد و نرخ دلار به ۲۰ هزار تومان افزایش یافت، دیگر خرید این دستگاه مقرون به صرفه نبود به همین دلیل از خرید منصرف شدیم و به ناچار هزینه‌ای را هم بابت خسارت پرداخت کردیم. دستگاهی که در یک برهه زمانی یک میلیارد و ۵۰۰ تومان به فروش می‌رفت هم‌اکنون با قیمت ۲۲ میلیارد تومان در بازار عرضه می‌شود. تمام این عوامل سبب شده تا کارگاه‌های غیرمجاز بتوانند بدون داشتن کوچک‌ترین مشکلاتی از واحد‌های تولیدی مجاز، پیشی بگیرند.
این فعال صنعت سرب در رابطه با خام‌فروشی مواد اولیه، تصریح کرد: در چند ماه گذشته ورود موقت مواد اولیه انجام می‌شد و ۵۰ درصد مواد اولیه ورودی به کشور به صورت شمش سرب صادر می‌شد اما اکنون به دلیل اخذ عوارض صادراتی، تهیه مواد اولیه با استفاده از این روش، دیگر توجیه اقتصادی ندارد. به همین دلیل در صدد جایگزینی باتری فرسوده با کنسانتره سرب برآمدیم؛ زمانی که به معادن سرب برای تهیه کنسانتره مراجعه کردیم، بدون در نظر گرفتن جوانب کارشناسی به ما اعلام کردند که میزان نقره موجود در کنسانتره بالاست و خرید آن برای شما مقرون به صرفه نیست. در صورتی که این کنسانتره با قیمتی پایین‌تر به کشور چین صادر شده و این کشور با فرآوری آن، محصولاتی با ارزش افزوده بیشتری تولید می‌کند. متاسفانه شعار‌های بسیاری مبنی بر جلوگیری از خام‌فروشی داده می‌شود اما گامی در جهت تحقق این شعار‌ها برداشته نمی‌شود.
صادرات روزنه امیدی برای صنعت سرب
وی در رابطه با شرایط بازار مصرف شمش سرب و صادرات آن، ابراز کرد: در گذشته ما برای تولید با ۱۰۰ درصد ظرفیت خود ۸۰۰ تن مواد اولیه تهیم می‌کردیم، اکنون با ۲۰ درصد ظرفیت خود مشغول به فعالیت هستیم و برای این میزان تولید، به ۱۵۰ تا ۲۰۰ تن مواد اولیه نیاز داریم. تقاضا برای شمش سرب در بازار به میزان ۲۰ تا ۲۵ درصد ظرفیت تولید وجود دارد یعنی اگر واحد‌های تولیدکننده سرب با تمام ظرفیت خود مشغول به فعالیت شوند، در بازار‌های داخلی برای این میزان شمش سرب، تقاضا وجود ندارد. این مسئله اهمیت صادرات شمش سرب را بیش از پیش نشان می‌دهد. درگذشته اکثر شمش سرب تولید‌شده در ایران به کشور امارات متحده عربی صادر می‌شد؛ در صورتی که در حال حاضر امکان صادرات این محصول به دلیل ممنوعیت صادراتی به بهانه تامین نیاز داخلی، وجود ندارد. ۵۲ کارخانه تولید شمش سرب در ایران به راحتی می‌توانند نیاز داخلی به این محصول را در کشور مرتفع کنند. عمده مصرف‌کنندگان شمش سرب در داخل، کارخانه‌های باتری‌سازی و صنایع دفاعی هستند اما موضوعی که هم‌اکنون سبب شده تا وضعیت بازار مصرف برای تولیدکنندگان شمش سرب نامناسب باشد، تولید شمش سرب در کارخانه‌های باتری‌سازی است.
این تولیدکننده شمش سرب با بیان اینکه از چه کوره‌هایی در فرایند تولید شمش سرب استفاده می‌کنند، مطرح کرد: در رابطه با فرایند تولید شمش سرب دو نوع کوره مورد استفاده قرار می‌گیرد. کوره‌های ثابت که به اصطلاح به کوره‌های زمینی شهرت یافته‌اند اما در اصل نام صحیح آن‌ها کوره‌های ثابت است. کوره‌های دوار نوع دیگری از کوره‌های مورد استفاده در این صنعت هستند که از یک قالب استوانه‌ای فلزی نسوز‌کاری شده تشکیل شده است. در مجموعه ما از هر دو نوع کوره، برای تولید شمش سرب استفاده می‌شود.
این فعال صنعت سرب در پایان با اشاره به دورنمای صنعت سرب در ایران، خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۸۷، از یک تن باتری فرسوده خودرو، ۵۰۰ کیلوگرم به صورت شمش سرب به مشتری تحویل داده شده و ۱۵۰ کیلوگرم هم برای تولیدکننده باقی می‌ماند. اکنون به ازای هر تن مواد اولیه، ۶۷۰ کیلوگرم شمش سرب به مشتری باید تحویل داده شود یعنی سود تولیدکننده صرفا محدود به پلاستیک بازیافتی باتری و یا غبار جمع‌شده در بگ فیلتر‌ها است. در حال حاضر، قیمت تمام‌شده مواد اولیه و قیمت فروش محصول با یکدیگر همخوانی ندارد. با وجود چنین وضعیتی، این مجموعه توانسته است در پنج سال گذشته، صرفا سرمایه خود را حفظ کند و نتواند هیچ توسعه و پیشرفتی در فعالیت خود داشته باشد؛ با این تفاسیر صنعت سرب در ایران هیچ آینده‌ای ندارد.
انتهای پیام//
