مدیر آی‌تی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان گفت: هوشمندسازی در صنایع فولادی نیاز به برنامه‌ریزی طولانی و سرمایه‌گذاری مناسب دارد. در حال حاضر کارخانه‌های فولاد قدیمی هستند و برای اینکه این تکنولوژی‌ها به نسل چهارم صنعت یعنی کارخانه هوشمند برسند، نیاز به بسترسازی است.

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» و به نقل از روابط عمومی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان، مهدی احمدی بیان کرد: صنعت فولاد، یک صنعت قدیمی است و مواد اولیه و انرژی شامل آب، برق و… جزئی از چرخه تولید محصول در این صنعت محسوب می‌شود. در حال حاضر برنامه‌ریزی جدی در سطح جهانی برای حرکت به سمت افزاایش بهره‌وری و مصرف بهینه انرژی از طریق هوشمندسازی انجام شده است؛ چراکه هوشمندسازی کارخانه‌ها و استفاده از تکنولوژی‌های مدرن بسیار مهم است. چیزی که به عنوان هوشمندسازی در صنعت فولاد مطرح می‌شود، این است که بتوان فرایند تولید فولاد را از طریق جمع‌آوری اطلاعات و داده‌های بزرگ به صرفه‌تر کرد.

وی در ادامه عنوان کرد: هوشمندسازی بر سه مبنای داده‌های بزرگ، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا است. در حال حاضر فرایندهای فولادی در کشور، در بخش‌های مختلف شامل فرآوری، برداشت و استحصال با سیستم‌های کنترل تولید قدیمی، انجام و در اتوماسیون کارخانه، فرایندهای تولید پایش می‌شود. تصمیماتی که در آنجا گرفته شده، توسط افراد خبره تعیین می‌شود. به عبارتی افرادی که با شرایط و پارامترهایی مثل دما، دبی و هر چیزی که بر این مسئله تاثیر می‌گذارد، آشنا هستند، کارخانه را کنترل می‌کنند. این اپراتورها بر مبنای داده‌های تازه و بر خطی که دریافت می‌کنند، تصمیم می‌گیرند هر لحظه چه کنترلی بر روی هر قسمت از فرایند انجام دهند تا مشکل رفع شده یا خط بهینه شود.

این کارشناس صنعت آی‌تی در ارتباط با مراحل هوشمندسازی، گفت: در بحث هوشمندسازی صنایع فولادی، ابتدا هدف جمع‌آوری داده‌ها و مرحله بعدی پالایش این داده‌ها است. بعد از تمیز کردن داده‌ها، می‌توان با روش‌هایی مانند یادگیری ماشینی، از داده‌ها برای بهینه‌سازی و تصمیم‌گیری استفاده کرد. در واقع سیستم‌های پشتیبانی تصمیم‌گیری از این داده‌ها استفاده می‌کنند تا پیشنهاداتی برای تصمیم‌گیری در شرایط، در اختیار افراد قرار دهند. بعد از تجزیه و تحلیل کامل توسط اپراتورهای تصمیم‌گیری، بدون دخالت افراد تصمیمات گرفته می‌شود. غایت هدف کارخانه‌های فولادسازی، ایجاد خط تولید تمام خودکار است که به جای انسان، ماشین برای بهینه‌سازی تصمیم بگیرد.

احمدی مطرح کرد: بنابراین در مرحله اول نیاز به کارخانه‌ای است که بتوان داده‌ها را از آن جمع کرد. بخش عمده‌ای از تجهیزات صنعت فولاد، مکانیکی مثل سیستم‌های هیدرولیکی و بازو هستند و داده‌های جمع شده از این سیستم‌ها بسیار محدود است. برای ورود به بحث هوشمندسازی چون باید داده‌های زیادی وجود داشته باشد تا بتوان بر مبنای آن تصمیم‌گیری کرد، بنابراین باید از بخش‌های زیادی داده گرفت. در نتیجه باید سنسورهای مختلفی در قسمت‌های مختلف کارخانه نصب کرد. با این کار کارخانه متصل می‌شود. بعد از جمع‌آوری داده، باید این داده‌های زیاد و متصل را پردازش کرد. مرحله بعدی توسعه الگوریتم‌های هوشمندسازی است. در حال حاضر دانشگاه‌ها به صورت موردی بر روی این موارد بهبود کار می‌کنند؛ البته مرحله چهارم استفاده از این داده‌ها در فرایند تولید است.

وی در ادامه تکنولوژی به کار رفته در صنعت فولاد کشور را قدیمی دانست و گفت: در حال حاضر کارخانه فولاد نسل سه انگشت‌شماری در کشور وجود دارد و سایر کارخانه‌ها قدیمی هستند. مثلا تکنولوژی کوره بلند اکنون قدیمی است و کشورهای تولیدکننده فولادی متعددی در حال عبور از این فناوری هستند و یا از آن عبور کرده‌اند. بنابراین مهم است که صنعت فولاد ما نیز هم‌پای رقبای جهانی از فناوری قدیمی عبور کرده و به سمت حرکت از فناوری‌های نوین حرکت کند. در واقع چاره‌ای جز عبور و استفاده از نسل چهار نیست؛ یعنی باید به کارخانه هوشمند رسید. باید تجهیزات کارخانه را به هم متصل و از آن‌ها داده جمع‌آوری کرد.

مدیر آی‌تی شرکت صنایع معدنی فولاد سنگان خاطرنشان کرد: اتفاقاتی که در کارخانه‌ها می‌افتد، بسیار موردی است و یک راه حل جامع و کامل برای همه مشکلات وجود ندارد. مثلا تولید اعلام می‌کند میزان پرت مجاز ۲ درصد خواهد بود اما پرت تولید ۵ درصد است. در نتیجه فقط داده‌های بخش تولید جمع شده و با استفاده از هوشمندسازی راه حلی برای آن در نظر گرفته می‌شود. بنابراین اگرچه از هوشمندسازی در صنعت فولاد استفاده می‌شود اما این استفاده موردی است و جامع نیست. غایت هوشمندسازی، تاثیر این فرایند بر همه سطوح کارخانه و نه تنها یک بخش کوچک از آن است.

احمدی در پایان برنامه‌ریزی بلندمدت و سرمایه‌گذاری را کلید حل مشکلات کنونی دانست و یادآور شد: برای هوشمندسازی کامل نیاز به یک برنامه حداقل ۱۰ ساله است. اول باید نیازها شناسایی شوند. مرحله بعد بارگذاری سنسورهاست و این کارها نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی دارد. به دلیل تحریم‌ها، تامین محصولات با تکنولوژی بالای آی‌تی سخت و هزینه‌بر است و از این رو باید زیرساخت‌ها ساخته شوند. برای مثال فیبر نوری وجود داشته و ارتباط بدون قطعی و با سرعت بالا باشد.؛ چون قرار است داده‌های زیاد و به سرعت دریافت شوند. در نتیجه بستر ارتباطی را باید آماده کرد. چنین کاری نیاز به سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی بلند مدت دارد که امیدواریم با حمایت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری، کشور ما که دارای پتانسیل‌های مهم در حوزه معدن، فولاد و  منابع انسانی است، به سرعت به سمت هوشمندسازی گام بردارد.

انتهای پیام//