مدیرعامل شرکت پارس عدل توس گفت: صنعت پروفیل کشور به دلیل عدم حمایت‌های صحیح از سوی دولت و مسئولان در لبه پرتگاه نابودی قرار دارد و دیگر تحمل فشار‌ها و مشکلات را ندارد. تنها راه‌حل این معضل اعطای وام‌های بلندمدت با سود پایین از سوی بانک‌ها و تسهیل کردن صادرات است.
مرتضی فرخاری در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» بیان کرد: از سال ۱۳۸۰ در زمینه تولید انواع پروفیل‌های آلومینیومی فعالیت داریم. طی سال گذشته، مشکلات و چالش‌های فراوانی ما را در مضیقه قرار دادند که برای رفع آن‌ها بیش از نیمی از دارایی شخصی را در جهت دریافت وام و همچنین بازپرداخت اقساط آن، از دست دادیم.
وی افزود: تولید محصول در کارخانه در سه مرحله انجام می‌شود. ابتدا ضایعات آلومینیومی ذوب و به بیلت تبدیل می‌شوند؛ سپس در هر قالبی که مورد سفارش مشتریان است، به دستگاه اکستروژن تزریق و پس از صاف شدن به وسیله دستگاه کشش، به پروفیل آلومینیومی تبدیل می‌شود. ظرفیت تولید این محصول روزانه دو تن است و محصولات ما در صنایع روشنایی، کابینت‌سازی و شیشه سکوریت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
حمایت منطقی، تنها راه نجات صنعت آلومینیوم
مدیرعامل شرکت پارس عدل توس با اشاره به اینکه از سوی دولت هیچ‌گونه حمایتی در جهت توسعه فعالیت‌های صنعتگران انجام نمی‌شود، اظهار کرد: با توجه به اینکه هیچ حمایتی از سوی دولت از تولیدکنندگان بخش خصوصی صورت نمی‌پذیرد، متاسفانه نظارت دقیقی از سوی سازمان‌های ذی‌ربط بر شرایط سخت‌گیرانه اعطای تسهیلات از سوی بانک‌ها وجود ندارد. تولیدکنندگان پروفیل آلومینیومی برای ادامه حیات این صنعت، نیازمند وام‌های بانکی بلندمدت با برگشت سود اندک هستند. درصورتی که شرایط در داخل کشور برعکس است و تولیدکنندگان برای اخد وام از بانک‌ها باید مراحل زیادی را طی کنند. به عنوان مثال، درخواست سند ملک شهری معتبر به عنوان وثیقه، زمان کوتاه بازپرداخت اقساط، ۱۸ درصد سود بازگشت سرمایه که در صورت دیرکرد در پرداخت اقساط به ۲۴ درصد می‌رسد و مسدودسازی ۲۰ تا ۲۵ از تسهیلات توسط بانک‌ها تا پایان زمان پرداخت اقساط، از جمله مشکلاتی است که در اخذ تسهیلات بانکی با آن‌ها مواجه هستیم. همچنین عدم وجود توقف در زمان بازپرداخت اقساط، به طوری که تولیدکننده به محض اینکه توانست وام را پس از هفت‌خان رستم دریافت کند، باید به سرعت از ماه پس از آن شروع به پرداخت اقساط و در نهایت طی سه سال نسبت به تسویه آن اقدام کند نیز تمایل تولیدکنندگان به اخذ تسهیلات را به شدت کاهش داده است.
فرخاری ادامه داد: با اهتمام به این مسائل و پرداخت سود هنگفت بانکی، نه تنها سود چندانی عاید ما که محصولات خود را با سود ناچیز سه هزار تومانی می‌فروشیم، نمی‌شود بلکه باعث خواهد شد میزان بیشتری بدهی داشته باشیم زیرا توان بازپرداخت اقساط را نداریم. در این میان دولت هیچ حمایتی از تولیدکنندگان نمی‌کند و بانک‌ها به شدت بر سر اینکه باید قسط وام‌هایی که به تولیدکنندگان اعطا کرده‌اند به موقع پرداخت شود، حساسیت نشان می‌دهند اما متاسفانه حاضر نیستند برای کمک به تولیدکنندگان قدمی بردارند و مدام برای حمایت از هر گونه فعالیت تولیدی مانع‌تراشی‌های مختلف می‌کنند. برای مثال، به تولیدکنندگانی که جرایمی در دیرکرد پرداخت اقساط بانکی خود دارند، گفته می‌شود در صورت تسویه وام این جرایم بخشوده می‌شود اما در واقعیت این چنین نیست و ما با تسویه پرونده‌های بانکی خود شامل هیچ‌گونه بخشودگی نشده‌ایم.
وی در ارتباط با اینکه بیشتر مواد اولیه مورد استفاده در این واحد تولیدی قراضه است، یادآور شد: با توجه به اینکه ما برای تولید محصول خود از ضایعات و قراضه آلومینیومی استفاده می‌کنیم، در زمان خرید از افرادی که این ضایعات را می‌فروشند، هیچ فاکتور رسمی مبنی بر خرید از آن‌ها دریافت نمی‌کنیم اما زمانی که محصولات خود را به مصرف‌کنندگان تحویل می‌دهیم، باید فاکتور رسمی فروش به آن‌ها ارائه دهیم که به سبب وجود همین فاکتور، ملزم به پرداخت ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده هستیم و به ناچار این ۹ درصد مالیات و تمام هزینه‌های تولید از ابتدا روی دوش صنعتگران است.
مشکلات کوچک دلیل دردسر‌های بزرگ
مدیرعامل شرکت پارس عدل توس در خصوص سایر مشکلات تولید، اذعان کرد: افزایش بهای گاز و قطعی برق در تابستان سال جاری، معضلاتی هستند که تمام صنعتگران با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. بهای گاز مصرفی واحد‌های صنعتی نسبت به سال گذشته، چیزی حدود هشت برابر افزایش یافته است. مستهلک بودن ماشین‌آلات مورد استفاده در خط تولید، یکی دیگر از معضلات تولیدکنندگان است که واردات دشوار آن بدون حمایت از سوی دولت امکان‌پذیر نیست. به طور مثال، اگر هزینه خرید این ماشین‌آلات پنج میلیار تومان باشد، تولیدکننده باید توانایی پرداخت ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان اقساط ماهیانه را داشته باشد که به طور مشخص از پس این هزینه‌ها بر نمی‌آید و به همین دلیل به فکر نوسازی ماشین‌آلات نمی‌افتد. البته در داخل کشور ماشین‌آلاتی ساخته شده‌اند که می‌توانند نیاز ما را برآورده کنند و کیفیت محصولات نهایی تولیدشده توسط این ماشین‌آلات مناسب است. همچنین روغن هیدرولیک، یکی از موارد مصرفی به شمار می‌آید که بهای آن نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته است و در دستگاه‌های پرس اکستروژن استفاده می‌شود. هزینه هر بشکه از این روغن هیدرولیک، ۱۳ تا ۱۴ میلیون تومان است که تامین این مبلغ نیز به سختی صورت می‌پذیرد.
فرخاری با اشاره به اینکه بازار مصرف پروفیل آلومینیومی دچار رکود شده است، خاطرنشان کرد: محصولات تولیدی این شرکت علی‌رغم اینکه مصارف صنعتی دارند اما کاهش ساخت‌و‌ساز و پروژه‌های عمرانی در سطح کشور باعث شده است که فروش محصولات ما نیز از رونق بیفتد. با این وجود، تنها راهکاری که می‌تواند منجر به رونق بازار شود، تعامل با دیگر کشور‌ها و تسهیل شرایط صادرات است. اگر واحد‌های تولیدی بزرگ، بازار‌های صادراتی را سیراب و تولیدکنندگان کوچک نیاز بازار داخلی را تامین کنند، بازار مصرف برای همه رونق پیدا خواهد کرد.
وی در پایان یادآور شد: چشم‌انداز صنعت آلومینیوم با این شرایط بسیار تاریک است و چیزی جز نابودی در انتظار آن نیست. در چنین شرایطی، دولت می‌تواند با حمایت‌های منطقی و کاهش سود وام‌های بانکی، این صنعت را از شرایط حاکم خارج کند. مشکل اصلی ما تولیدکنندگان، فقط عدم حمایت است و اگر این مهم در دستور کار دولت و مسئولان ذی‌ربط قرار بگیرد، بدون شک بسیاری از معضلات رفع خواهد شد.
انتهای پیام//
