صنعت ساخت و ساز ازجمله صنایع اساسی، اشتغال‌زا، ثروت‌آفرین و تاثیرگذار به شمار می‌رود و گسترش فعالیت‌های عمرانی در هر کشور، نشان از توسعه اقتصادی آن دارد. در مقابل، رکود در ساخت و ساز ممکن است موجب رکود اقتصادی ‌شود. صنایع فولاد، آلومینیوم، مس، مصالح ساختمانی و… به عنوان صنایع معدنی و فلزی، بیشترین کاربرد را در ساخت و ساز دارند؛ به همین دلیل، فعال شدن ساخت و ساز در هر کشور، نهایتا اقتصاد را فعال‌تر خواهد کرد.

فولاد به عنوان پرکاربردترین فلز در دنیا، بیشترین مصرف را در میان فلزات به خود اختصاص داده است که تخمین زده می‌شود ۵۰ درصد از مصرف آن به بخش ساخت و ساز مربوط می‌شود. آمارها نشان می‌دهد در کشورهایی که بیشترین رشد ساخت و ساز را دارند، مصرف فولاد بسیار بالا است. ازجمله این کشورها می‌توان به قطر و کره جنوبی اشاره کرد که سرانه مصرف آن‌ها از یک هزار کیلوگرم در سال بالاتر است.

یکی از تاکیدات مسئولان عالی‌رتبه کشور، جلوگیری از خام‌فروشی و ایجاد ارزش افزوده در صنایع است. ارزش افزوده نیز تنها با تبدیل مواد اولیه به محصولات پایین‌دستی و پرکاربرد امکان‌پذیر می‌شود. اکنون صنایع پایین‌دستی کشور در بسیاری از زمینه‌های فلزی به ویژه صنعت فولاد دارای ظرفیت‌های خالی فراوانی هستند یکی از صنایعی که می‌تواند ارزش‌آفرین باشد، صنعت لوله و پروفیل است که بیش از ۱۸ میلیون تن ظرفیت در آن ایجاد شده است.

صنعت لوله و پروفیل یکی از صنایع بسیار پویا و فعال بوده و بیش از ۴۰۰محصول در این زمینه شناسایی و تولید شده است. این یعنی ۴۰۰کاربرد بالقوه در محصولات صنایع لوله و پروفیل وجود دارد که هر یک از آن‌ها دارای صنعت و شاخه‌های گوناگون هستند. به طوری که برای هر سایز لوله‌ و پروفیل‌، یک کاربرد خاص وجود دارد. این محصولات تقریبا در همه صنایع بزرگ و کوچک کشور به کار می‌روند. به طور مثال، صنایع بزرگی همچون سازه‌های فلزی‌، لوازم خانگی، نفت، گاز، پتروشیمی، ساخت و ساز، کارخانه‌های بزرگ صنعتی و…. از لوله و پروفیل استفاده می‌کنند؛ صنعت لوله و پروفیل کشور برخلاف ظرفیت بیش از ۱۸ میلیون تنی نصب شده، نتوانسته حتی با نیمی از ظرفیت خود نیز فعالیت کند زیرا از یک‌سو این صنایع با کمبود مواد اولیه مواجه شده‌اند و از سوی دیگر، رکود در صنایع ساخت و ساز در کشور موجب شده ظرفیت بسیاری از صنایع پایین‌دست خالی بماند.

مهم‌ترین عامل کاهش مصرف فولاد در کشور به ویژه محصولات پروفیل و لوله، رکود در بخش ساخت و ساز به عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده این محصولات است، ساخت مسکن که با مصرف‌کنندگان نهایی یعنی مردم سر و کار دارد، با توجه به مشکلات اقتصادی و کاهش قدرت خرید جامعه، دچار رکود عمیقی شده و به همین سبب، مصرف لوله و پروفیل ساختمانی نیز دچار کاهش شدید شده است. از دیگر مصرف‌کنندگان بزرگ صنعت لوله و پروفیل، کارخانه‌های صنعتی هستند که یکی پس از دیگری در کشور افتتاح می‌شوند. بخش اصلی این کارخانه‌ها یعنی اسکلت ساختمانی آن‌ها باید از لوله، قوطی و پروفیل‌های ساختمانی در همه ابعاد یعنی از بزرگ‌مقیاس شامل قطر بیش از یک متر تا کوچک مقیاس شامل قطر کمتر از ۱۰ سانتی‌متر ساخته شوند. به این ترتیب، مصرف عمده لوله و پروفیل به ساخت و سازهای صنعتی و کارخانه‌ها منتقل شده است.

در کشور ما هزاران طرح و کارخانه نیمه‌تمام وجود دارد و بسیاری از شرکت‌های بزرگ حوزه صنایع معدنی و فلزی نیز طرح‌های توسعه زیادی را در دستور کار خود قرار داده‌اند. اخیرا نیز با توجه به پویش ملی افتتاح طرح‌های صنعتی، شاهد راه‌اندازی کارخانه‌های بزرگ ملی و صنعتی هستیم که شاکله آن‌ها را لوله و پروفیل تشکیل می‌دهند. اکنون که تحریم‌ها موجب محدودیت در واردات بسیاری از مصنوعات فلزی و فولادی از جمله لوله و پروفیل شده است، بهترین فرصت پدید آمده تا با استفاده از پتانسیل‌های ساخت داخل در زمینه این محصولات، نسبت به تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام اقدام شود، زیرا اگر این طرح‌ها تکمیل شوند، تولید محصولات مختلف در کشور افزایش یافته و اشتغال فراوانی به وجود خواهد آمد. در همین حال، استفاده از لوله و پروفیل داخلی موجب ایجاد رونق در کارخانه‌های داخلی شده که ماده اولیه آن را ورق فولادی تشکیل می‌دهد. به این ترتیب، چرخه تولید در کشور از مواد اولیه تا محصولات نهایی در کشور تقویت شده و ارزش افزوده زیادی نیز به وجود خواهد آمد. این چرخه باعث افزایش مصرف فولاد در کشور خواهد شد و افزایش مصرف فولاد پویایی صنعت تولید لوله و پروفیل را به دنبال خواهد داشت.