در زمینه تولید آهن‌اسفنجی، ونزوئلا و ترینیداد و توباگو در ابتدای قرن بیست و یکم به رشد قابل ملاحظه‌ای دست پیدا کرده‌اند اما بحران‌های اقتصادی ناشی از سیاست‌های نادرست داخلی و عدم توان رقابت با تولیدکننده‌های آسیایی و خاورمیانه در کشورهای امریکای مرکزی و دریای کارائیب طی سال‌های اخیر منجر به تعطیلی کارخانه‌ها در این ۲ کشور و در نتیجه افت قابل ملاحظه تولید شده است.
ونزوئلا در سال ۲۰۱۶ بیش‌ترین میزان کاهش تولید را در بین کشورهای تولیدکننده آهن‌اسفنجی تجربه کرد. پس از ونزوئلا، کشور کوچک ترینیداد و توباگو نیز بیش‌ترین میزان کاهش تولید آهن‌اسفنجی را در سال ۲۰۱۶ به ثبت رساند.
در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل سال ۲۰۱۶ با تعطیل شدن ۳ واحد متعلق به کمپانی «ArcelorMittal»، میزان تولید نیز بیش از یک میلیون تن کاهش یافت. این کمپانی پس از تعطیلی کارخانه‌های خود در ترینیداد و توباگو اعالم کرد دیگر توان رقابت با محصولات ارزا نتر وارداتی از ترکیه و چین در بازارهای آمریکای مرکزی و دریای کارائیب را ندارد.
صادرات کمپانی «ArcelorMittal» حدود ۵ درصد از کل صادرات ترینیداد و توباگو را تشکیل می‌داد و تعطیلی این کارخانه در این کشور کوچک دریای کارائیب ضرر سهمگینی بر بخش‌های مرتبط در این کشور را در پی داشت.
میزان تولید آهن‌اسفنجی ونزوئلا نسبت به سال‌های آغازین دهه جاری میلادی در وضعیت ناامیدکننده‌ای به سر می‌برد، اما شرایط کارخانه‌های تولید فولاد خام این کشور حتی از این هم بدتر است. تولید محصولات فولادی نیم هتمام در ونزوئلا از سال ۲۰۰۸ تاکنون به صورت پیوسته در حال کاهش است.
افت شدید تولید فولاد خام در ونزوئلا باعث شده است که عل یرغم کاهش تولید آهن‌اسفنجی در این کشور، میزان صادرات آن تغییر قابل ملاحظه‌ای نشان ندهد. در حال حاضر تنها ۲ کارخانه از ۵ واحد تولید بریکت گرم در ونزوئلا مشغول به فعالیت بوده که با بهره‌گیری از کمتر از ۲۰ درصد ظرفیت خود آهن‌اسفنجی تولید می‌کنند. عدم تامین گندله مورد نیاز توسط کارخانه‌های گندله‌سازی ونزوئلا و کمبود گاز و برق، دلیل تعطیلی ۳ مجتمع دیگر تولید بریکت گرم در این کشور عنوان شده است.
