مدیرعامل شرکت صنعتی تولیدی پایش گفت: با توجه به مصوبات دولت و عدم امکان تولید با ظرفیت حداکثری در واحدهای تولیدی سیم لاکی، این بازار هرگز به توان نهایی خود نخواهد رسید.
افت قیمت جهانی مس و شعار اختصاص تسهیلات به تولیدکنندگان نیز فایده‌ای نخواهد داشت. متاسفانه بازار سیم‌لاکی، رقابت‌پذیری خود را از دست داده و به دست شرکت‌های معدودی افتاده است.
حمید طهرانچی، مدیرعامل شرکت صنعتی تولیدی پایش در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» اظهار داشت: شرکت صنعتی تولیدی پایش اولین واحد تولیدکننده سیم لاکی در ایران است. این شرکت از جمله معدود شرکت‌هایی است که قدمتی بیش از ۴۰ سال در این صنعت دارد.
محصولات و تولیدات این شرکت متفاوت بوده؛ به‌نحوی که امکان تولید سیم‌لاک با قطر ۰٫۰۵ میلی‌متر به بالا را دارد. متاسفانه دلیل اصلی عدم امکان تولید محصولات با قطر پایین‌تر، نبود تجهیزات و ماشین‌آلات مربوطه و نیز عدم امکان ساخت این ماشین‌آلات در داخل است.
وی در خصوص تولید و اقدام در راستای توسعه و ایجاد صنایع بالادست یا پایین‌دست سیم لاکی گفت: نبود تجهیزات به‌روز و ناتوانایی شرکت‌ها در تامین و تهیه تجهیزات سبب شده است تا نتوان در زنجیره و چرخه تولید قدم مثبتی برداشت.
متاسفانه به‌دلیل عدم حمایت دولت از تولیدکنندگان سیم‌لاکی، سطح تولیدات این صنعت راکد مانده است. تسهیلات دولت مختص به واحدهای خاصی شده و این درحالی است که تمامی شرکت‌های تولیدکننده در مسیر دریافت تسهیلات قرار گرفته‌اند اما موفق به دستیابی به آن نشده‌اند.
طهرانچی ادامه داد: در صنعت سیم‌لاکی، کارخانه‌های بی‌شماری مجوز گرفته‌اند اما با حداقل ظرفیت خود مشغول به فعالیت هستند؛ به‌نحوی که در برخی موارد با ۱۰ درصد ظرفیت خود فعالیت دارند. رقابت‌پذیری بازار در زمینه سیم‌لاکی معنا ندارد زیرا ظرفیت‌های مصرفی در ایران بسیار محدود است.
شرکت‌های تولیدکننده سیم‌لاکی در صورت فعالیت حداکثری خود، توان تامین مواد ۱۰ برابر نیاز داخلی را نیز دارند. با کاهش قیمت دلار، امکان رقابت شاید ایجاد شود اما با توجه به وضعیت اسفناک، امکان برنامه‌ریزی برای صنایع کشور وجود ندارد. شاید کاهش قیمت مس امکان صادرات را ایجاد کرده است اما تصویب قوانین مختلف سبب می‌شود تا امکان تامین مواد اولیه و صادرات به هیچ عنوان پیش نیاید.
مدیرعامل شرکت صنعتی تولیدی پایش بیان کرد: دلیل اصلی افت سهم بازار شرکت پایش، در اختیار گرفتن این کارخانه توسط دولت بود. در آن زمان این شرکت نه بدهی و نه مشکلی داشت اما دولتی کردن این مجموعه به ضرر آن تمام شد و بدهی‌های آن را افزایش داد.
حال با واگذاری مجدد این واحد به صاحبان اولیه آن، کاری از پیش نمی‌رود زیرا دستگاه‌ها فرسوده بوده و وضعیت فعلی کارخانه نیز اسفناک است. متاسفانه افزایش قیمت مس خریداری شده از بورس و هزینه‌های واردات لاک و حمل‌ونقل سبب شده است که این محصولات قابل رقابت نباشد و بازار توسط شرکت‌های معدودی قبضه شود.
