در مسیر رسیدن به هدف کربن صفر، انتظار می‌رود که تقاضا برای فولاد الکتریکی مورد استفاده در موتورها و ترانسفورماتورها افزایش یابد که برای تولید آن فروسیلیسیم با گرید بالا مصرف می‌شود. همچنین با افزایش فشار بر روی میزان انتشارات کربنی حاصل از تولید فولاد، می‌توان از افزایش تقاضا برای فروسیلیسیم با کیفیت بالاتر حمایت کرد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از موسسه «CRU»، فروسیلیسیم (FeSi)، فروآلیاژی است که در تولید فولاد و چدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه، فروسیلیسیم ۷۵ درصد، پرمصرف‌ترین محصول منطبق با گرید استاندارد فروسیلیسیم جهانی است. فروسیلیسیم با خلوص بالا یا مقدار آلومینیوم کم که به عنوان گرید پریمیوم فروسیلیسیم شناخته می‌شود، در حجم بسیار کمتری تولید شده و در تولید فولادهایی با گریدهای خاص مانند فولاد الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تاثیر تغییرات زیست‌محیطی، اجتماعی و حکمرانی (ESG) بر روی تقاضای فروسیلیسیم
به دلیل پذیرش این موضوع که ۷ درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای (GHG) حاصل فعالیت صنعت فولاد است، این محصول تحت نظارت و فشار فزاینده‌ای برای انتشارات کربنی حاصل از فرایند تولید آن ساخته می‌شود. در مسیر دستیابی به هدف کربن صفر، بخش‌های خودروسازی و ساختمان‌سازی به عنوان اصلی‌ترین مصرف‌کننده‌های فولاد، باید با عملکردی بهتر و همچنین استفاده از فولادهایی که در تولید آنها کربن کمی منتشر شده باشد، باعث کاهش انتشارات در این بخش شوند و مصرف نهایی فولاد را بهینه کنند. یکی از پیامدهای این موضوع، افزایش اهمیت کیفیت فروسیلیسیم مورد استفاده در فرایند تولید فولاد مصرفی در بخش‌های خودروسازی، ساختمان‌سازی و همچنین افزایش بازدهی انرژی به عنوان قسمتی جامع از استراتژی کربن‌زدایی در هر دو بخش خواهد بود.
این انتظار می‌رود که با افزایش تقاضا برای فولاد الکتریکی با گرید بالا در بخش‌های ساخت خودروهای الکتریکی و انرژی‌های تجدیدپذیر در نتیجه برنامه اقتصاد سبز، در آینده فولاد الکتریکی که به نام فولاد سیلیسیمی نیز شناخته می‌شود، از این افزایش تقاضا بهره‌مند شود. تقریبا وزن فولاد الکتریکی استفاده شده در ساخت خودروهای الکتریکی، دو برابر بیشتر از فولاد الکتریکی مورد نیاز در موتور خودروهای احتراق داخلی است. علاوه‌براین، از این نوع فولاد در ساخت ترانسفورماتورهای مورد نیاز برای توسعه زیرساخت‌های مرتبط با خودروهای الکتریکی مانند ایستگاه‌های شارژ این خودروها استفاده می‌شود. این امر در کل سبب خواهد شد تا شدت مصرف فولادهای الکتریکی نسبت به ناوگان حمل‌ونقل بر پایه سوخت‌های فسیلی بیشتر شود.
چین به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده اصلی فروسیلیسیم در سراسر جهان شناخته می‌شود و تا حد نسبتا زیادی در تولید فروسیلیسیم خودکفا است. این کشور همچنین صادرکننده خالص این ماده نیز به شمار می‌آید. مناطقی مانند اروپا (که در اینجا با «EU27» و کشورهای «EFTA» ذکر می‌شود) و ایالات متحده آمریکا نیز واردکننده‌های خالص این ماده هستند. همان طور که در نمودار اول مشخص است، واردات فروسیلیسیم در اروپا و ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۲۲، تاثیر زیادی بر میزان مصرف ظاهری در این مناطق دارد که برای اروپا ۴۰ درصد و برای آمریکا ۶۵ درصد است. گفتنی است که تمرکز تولیدکننده‌های اروپایی تا حد امکان بر روی گریدهای پریمیوم فروسیلیسیم است تا با کمک ترکیب محصولی با ارزش بالاتر، بتوانند تا حدی رقابت با تولیدکننده‌های گرید استاندارد را محدود کنند.
تلاش برای کربن‌زدایی، به تمام زنجیره تولید فولاد خواهد رسید
اخیرا تلاش‌های دولت‌ها برای رسیدگی به تغییرات اقلیمی بوده است و تمرکز آنها نیز عمدتا بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد شده در داخل مرزهای خود است. برخی از صنایع EITE (صنایعی که انتشارات کربن بسیار زیادی دارند) مانند صنایع تولید فولاد و فروآلیاژها، تحت تاثیر هزینه‌های کربن در سیستم تجارت انتشارات کربنی اروپا، EU ETS و یا ابتکار اقلیمی منطقه‌ای غربی (سیستم‌های ETS در کالیفرنیا و استان کبک «Québec» در کانادا را به هم مرتبط می‌کند) قرار گرفته‌اند اما این رویکرد در زمینه رسیدگی به انتشارات گازهای گلخانه‌ای مرتبط با کالاهای وارداتی و خدمات بی‌نتیجه بوده است. بنابراین در حال حاضر دولت‌ها در حال توسعه و تنظیم سیاست‌هایی هستند تا با احتساب مقدار کربن موجود در محصولات تجارت شده (به ویژه محصولات صنعتی از صنایع انرژی‌بر) به خلاء قانونی کربن رسیدگی کنند. این سیاست‌ها مکانیسم تنظیم مرز کربن اتحادیه اروپا (CBAM)، توافق جهانی ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای فولاد و آلومینیوم پایدار (GASSA) و گروه «IDDI» را در برمی‌گیرد.
به عنوان محرکی برای کل زنجیره تامین به منظور کربن‌زدایی، در ابتدا هدف این این سیاست‌ها انتشارات کربنی در گستره ۱ بوده که متعاقبا باید به گستره ۲ و حتی گستره ۳ نیز گسترش یابد که در نتیجه تاکید بیشتری بر روی انتشارات کربنی از محصولات پرتقاضا و حاوی آلایندگی زیاد مانند فروسیلیسیم خواهد بود.
انتشارات منطقه‌ای فروسیلیسیم متغیر باقی می‌ماند
برای احیای کوارتز و تولید فروسیلیسیم، به کربن نیاز است و تولیدکنندگان از ترکیب‌های احیا‌کننده مختلفی مانند زغال‌سنگ، کک نفتی، نیمه‌کک و یا زیست توده (مثل زغال یا خرده‌های چوب) استفاده می‌کنند. در نتیجه این فرایند احیا، تولیدکننده‌های فروسیلیسیم دارای طیف وسیعی از شدت انتشار در گستره‌های ۱ و ۲ هستند؛ تفاوت‌هایی در شدت انتشارات گستره ۲ عموما تحت تاثیر پیکربندی شبکه محلی است. در نمودار ۲، میانگین انتشارات گستره ۱ و ۲ کشورها را برای تولید هر تن فروسیلیسیم نشان می‌دهد. در این نمودار، داده‌هایی نمایش داده شده‌اند که میزان انتشارات آنها در محدوده بین یک تا ۱۰ تن کربن دی‌اکسید به ازای هر تن فروسیلیسیم باشد. لازم به ذکر است که حتی انتشاراتی با شدتی فراتر از این محدوده نیز مشاهده شده است. به طور کلی، شدت انتشار گستره ۱ در بین واحدهای تولیدکننده فروسیلسیم به جز واحدهای مستقر در برزیل، تقریبا مشابه با یکدیگر بوده است و دلیل آن استفاده عمده از زغال چوب در فرایند تولید بوده که با این عمل توانسته‌اند به طور قابل توجهی انتشارات خود را کاهش دهند. در کشورهایی مانند چین و اسکاندیناوی به دلیل استفاده از برق نیروگاه‌های برق‌آبی، انتشارات کمتری را به نسبت تولیدکننده‌‌هایی دارند که برای تولید از برق مبتنی بر گاز و یا زغال‌سنگ استفاده می‌کنند.
نکته مهم این است که در بخش فروسیلیسیم، الگوهای استفاده از مواد اولیه و منبع انرژی در حال تغییر و تکامل است. برخی از تولیدکننده‌ها با در نظر گرفتن فناوری‌های جذب کربن، در حال افزایش مصرف زیست‌توده هستند و در سوی دیگر برخی از تولیدکننده‌ها از نصب سیستم‌های بازیابی انرژی به منظور کاهش مصرف برق استفاده می‌کنند.
انتهای پیام//
