مدیرعامل شرکت مروارید رفاه مس کارمانیا گفت: هر سیستم تولیدی در جهان برای تولید محصول و ارائه خروجی، نیاز به خوراک اولیه و ورودی دارد؛ به همین دلیل زمانی که واحدهای ذوب مس، مواد اولیه را در اختیار نداشته باشند و یا از حداقل آن برخوردار شوند، نمی‌توان انتظار داشت که روند فعالیت و تولید آن‌ها به شکل سابق ادامه یابد. به طوری که در این شرایط، پرداخت هزینههای تولید و عدم تعدیل نیروی انسانی، حتی برای واحدهایی که از قابلیت‌های زیادی نیز بهره‌مند باشند، دشوار و یا غیرممکن است.
اکرم غلامحسین علیایی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» در پاسخ به این سوال که پیش‌بینی شما از شرایط فعالان صنعت مس در سال جاری چیست، بیان کرد: در حال حاضر در ماه‌های ابتدایی سال ۱۴۰۳ هستیم اما با توجه به روندی که تامین‌کنندگان مواد اولیه طی سال‌های اخیر در پیش گرفته‌اند، ممکن است در آینده تولیدکنندگان در شرایط نامناسبی قرار بگیرند. متاسفانه شرکت‌های تامین‌کننده، مواد اولیه را به مقدار کافی و در زمان مقرر به واحدهای ذوب تحویل نمی‌دهند و میزان دستمزدی که برای ما تعیین شده است، پاسخگوی هزینههای ثابت و متغیر مجموعه نیست. این در حالی است که حقوق نیروی انسانی سال گذشته با افزایش ۳۵ درصدی و در سال جاری هم با همین مقدار رشد روبه‌رو شد و دستمزد واحدهای ذوب بر اساس تعرفه‌های سابق، دو هزار و ۴۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم است. لازم به ذکر است که پرداختی ثابت کارکنان به حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیون تومان می‌رسد که این مبلغ بدون احتساب هزینه خرید لوازم و تجهیزات کار نیروی انسانی مانند لباس، کفش، دستکش و حتی وعده غذایی است. باید اذعان کنم که در سال ۱۴۰۲ از این بابت با چالش‌های زیادی مواجه شدیم و به دلیل اینکه مجموعه در تمام روزهای ماه فعالیت نداشت، پرداخت هزینه‌هایی مانند حق بیمه، حقوق کارکنان، حمل‌و‌نقل و… برای ما بسیار دشوار بود. به عنوان مثال برای پرداخت هزینه‌ها در سال گذشته، علاوه بر دستمزدی که از شرکت‌های تامین‌کننده دریافت کرده بودیم، حدود دو میلیارد تومان هم بیشتر صرف کردیم. متاسفانه اگر برای راه‌اندازی و توسعه این مجموعه حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیارد تومان هزینه صرف نشده بود، دیگر به مسیر خود ادامه نمی‌دادیم و از حوزه تولید کناره‌گیری می‌کردیم اما اکنون ناچاریم با وجود چالش‌های فراوان همچنان فعالیت داشته باشیم. اگرچه وعده‌هایی در خصوص رفع این چالش‌ها به تولیدکنندگان داده شده است اما اطلاعی نداریم که آیا در سال جاری به آن‌ها عمل خواهد شد یا خیر؟
ظرفیت‌های خالی مانده
وی در خصوص مواد اولیه مورد استفاده در این واحد ذوب مس، عنوان کرد: با توجه به ظرفیت و تجهیزات مجموعه، توانایی استفاده از مواد اولیه مختلف را داریم که شرکت‌های تامین‌کننده هر بار میزان و نوع آن‌ها را تغییر می‌دهند. برای تولید شمش مس، خرید قراضه از بازار با توجه به فرمول قیمت‌گذاری آن بر اساس نرخ ارز، صرفه اقتصادی ندارد اما اگر تامین‌کنندگان به صورت دستمزدی آن را در اختیار واحدهای ذوب قرار دهند، امکان استفاده از قراضه وجود دارد. گفتنی است که کنسانتره مس را به دلیل تقاضای بالای آن به صورت محدود خریداری می‌کنیم اما باز هم نیاز مجموعه به مواد اولیه به طور کامل برطرف نمی‌شود و ناچار به تعطیلی ۱۰ روزه هستیم. علاوه بر کنسانتره مس از سرباره، نسوز و مواد سرد هم استفاده می‌کنیم. با این حال از تابستان سال ۱۴۰۲، تامین‌کنندگان به دلیل اینکه از مواد سرد استفاده می‌کنند دیگر آن را در اختیار واحدهای ذوب قرار نمی‌دهند. شایان ذکر است که نسوز ترکیبی از خاک مس، کنسانتره و غبار است و مواد سرد به ته‌پاتیل اطلاق می‌شود که عیار مس بالایی نزدیک به عیار مات مس دارد؛ همچنین مواد سرد فرایند ذوب آسانی دارند که برای تسهیل ذوب نسوز، آن‌ها را با یکدیگر ترکیب می‌کردیم. در این میان باید اضافه کنم که تا سال ۱۴۰۰ قبل از تغییر مدیران میانی شرکت‌های تامین‌کننده مواد اولیه، وضعیت واحدهای ذوب مناسب بود و حدود چهار هزار نفر در این حوزه در شهرستان رفسنجان مشغول به فعالیت بودند اما اکنون شرایط کاملا تغییر کرده است. البته برخی از واحدها به دلیل انعقاد قرارداد با معادن مس به منظور تامین کنسانتره، توانستند از این چالش عبور کنند و این مجموعه و سایر تولیدکنندگانی که برای تامین مواد اولیه فقط به شرکت‌های تامین‌کننده وابسته بودند، به سختی سال گذشته را سپری کردند.
مدیرعامل شرکت مروارید رفاه مس کارمانیا در رابطه با چالش تامین مواد اولیه و دستمزدهای پایین تولیدکنندگان، ادامه داد: شرکت‌های تامین‌کننده در یک برهه زمانی به واحدهای ذوب اعلام کردند که در صورت تحویل سریع بلیستر، مواد اولیه آن‌ها تامین خواهد شد اما با تغییر مدیران این موضوع اجرایی نشد و حتی مقدار مواد اولیه دریافتی، کمتر از سهمیه تعیین شده است؛ به طوری که سهمیه ما در سال ۱۴۰۲ حدود چهار هزار و ۲۰۰ تن بود اما فقط دو هزار و ۲۰۰ تن به این واحد تحویل داده شد. در حالی که اگر دو هزار تن باقیمانده در اختیار مجموعه قرار می‌گرفت، هزینههای خود را پرداخت می‌کردیم و دیگر نیازی به صرف مبالغ بیشتر که خسارات مالی زیادی را برای ما به همراه داشتند، نبود. گفتنی است که برای فعالیت دائمی این واحد ذوب، باید ماهانه ۷۰۰ تن مواد اولیه دریافت کنیم اما در حال حاضر این عدد به ۳۵۰ تن (۱۰ درصد نسوز و ۹۰ درصد سرباره) کاهش یافته است. باید توجه داشت که در صورت تحویل ۳۶۰ تن مواد اولیه، ملزم به ارائه ۲۴ تن مس به شرکت‌های تامین‌کننده هستیم که قیمت این مقدار مس، حدود ۱۲ میلیارد تومان است اما دستمزدی که برای ما تعیین شده به ۷۰۰ میلیون تومان می‌رسد؛ در حالی که در سایر استان‌ها دستمزد ذوب کنسانتره مس، ۲۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم تعیین شده است. در این شرایط ما به دنبال مطالبه دستمزدهای بسیار بالا از تامین‌کنندگان نیستیم و فقط از آن‌ها درخواست می‌کنیم تا مبالغ مناسبی را مشخص کنند و به واحدهای ذوب بپردازند.
غلامحسین علیایی‌زاده افزود: متاسفانه یکی از دلایلی که باعث شده است تا شاهد اختلاف چشمگیر دستمزد واحدهای ذوب با یکدیگر باشیم، نبود صنف و یا نماینده‌ای واحد برای پیگیری مطالبات واحدهای ذوب شهرستان رفسنجان است. در حال حاضر تولیدکنندگان این منطقه به دو دسته بومی و غیربومی تقسیم شده‌اند زیرا برخی از افراد که امکان ادامه مسیر با دستمزدهای پایین را نداشتند، مجموعه خود را واگذار کردند. باید گفت که تداوم فعالیت‌های واحدهای ذوب برای سرمایه‌گذاران غیربومی که وابسته به مواد اولیه دریافتی از شرکت‌ها نیستند و محموله‌های مازاد را هم ذوب می‌کنند، مقرون به صرفه است و آن‌ها دیگر هزینه زیادی برای حمل‌و‌نقل مواد اولیه به سایر استان‌ها نمی‌پردازند. متاسفانه باید گفت که مسئولان مربوطه پاسخ مناسبی به تولیدکنندگان نمی‌دهند و مدیران واحدهای ذوب غیربومی برای پیگیری مطالبات و افزایش دستمزدها، همکاری‌های لازم را به عمل نمی‌آورند.
گام به گام ارتقا یافتیم
وی در پاسخ به این سوال که چه عاملی باعث شد تا در صنعت مس فعالیت داشته باشید، گفت: در گذشته در بخش دیگری خارج از حوزه صنایع فلزی فعالیت داشتیم اما با گذشت زمان به صنعت مس علاقمند شدیم و نسبت به اجاره کارگاهی اقدام کردیم که این موضوع با استقبال ارگا‌ن‌های دولتی شهرستان نیز روبه‌رو شد و به عنوان معدود بانوانی که در بخش صنعت حضور دارند، از حمایت‌های لازم بهره‌مند شدیم. در نهایت موفق به تاسیس این شرکت و با توسعه تجهیزات و دستگاه‌های آن، در سال ۱۳۹۷ به عنوان پیمانکار شرکت‌های تامین‌کننده انتخاب شدیم. باید اذعان کنم که به عنوان یک مدیر خانم که در صنعت مس فعالیت داریم، برای پیگیری و رفع چالش‌های خود از طریق مدیران شرکت‌های تامین‌کننده با موانع زیادی روبه‌رو هستیم و توجهی به درخواست‌های ما نمی‌شود؛ در صورتی که تا قبل از تغییر این مدیران، شرایط به گونه دیگری بود و به راحتی امکان دیدار با مسئولان و مطرح کردن چالش‌های خود را داشتیم.
مدیرعامل شرکت مروارید رفاه مس کارمانیا در ادامه ابراز کرد: از اسفند ماه سال گذشته تا اواسط فروردین ماه ۱۴۰۳، مواد اولیه‌ای به مجموعه ارسال نشد که با پیگیری‌های مکرر و فراوان موفق شدیم تا در ۲۰ فروردین ماه، ۱۰۰ تن بار دریافت کنیم؛ البته پس از این تاریخ حدود ۲۶۰ تن دیگر هم به این واحد تحویل داده شد که در مجموع از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون، ۳۵۷ تن مواد اولیه تحویل گرفته‌ایم. با این وجود، تا قبل از فعال‌سازی مجدد کوره‌ها بدون اینکه درآمدی داشته باشیم، ملزم به پرداخت حق بیمه و حقوق کارکنان خود بودیم.
مدیرعامل شرکت مروارید رفاه مس کارمانیا در پایان خاطرنشان کرد: در صورتی که تغییری در رویه مدیران میانی شرکت‌های تامین‌کننده و توزیع سلیقه‌ای مواد اولیه به وجود نیاید، شرایط واحدهای ذوب به همین شکل ادامه خواهد یافت و حتی ممکن است در آینده تعداد بیشتری از این واحدها به سرمایه‌گذاران غیربومی واگذار و یا تعطیل شوند. گفتنی است که ما برای ۴۰ نفر بدون در نظر گرفتن کارکنان واحد اداری و نگهبانان مجموعه، زمینه اشتغال را فراهم کرده بودیم که شوربختانه این عدد به ۲۰ نفر تقلیل یافت. متاسفانه در حالی که ما تمام توان خود را برای به‌کارگیری نیروی‌های بومی متمرکز کرده‌ایم، واحدهای ذوب غیربومی برای کاهش هزینههای خود از اتباع خارجی بهره می‌برند.
انتهای پیام//
