یک تولیدکننده شمش مس گفت: هدف اصلی تولیدکنندگان که در مسیر تولید گام بر می‌دارند، ارتقای جایگاه کشور در سطوح مختلف اقتصادی و صنعتی است؛ با این وجود، حوزه تولید و تولیدکنندگان در ایران در جایگاه واقعی خود که شایسته آن‌ها باشد، قرار ندارند و واحدهای صنعتی به سختی سر پا مانده‌اند. متاسفانه با توجه به شرایط کنونی و دورنمای نیمه‌روشن صنعت ریخته‌گری در کشور، به سرمایه‌گذاران توصیه می‌کنیم که به دنبال سرمایه‌گذاری در این صنعت نباشند.
محمد کاظمی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزاتآنلاین» با بیان اینکه شرایط تولیدکنندگان و واحدهای ریخته‌گری شمش مس حتی پس از گذشت دو ماه از شروع سال جاری همچنان نامطلوب است، عنوان کرد: مسلما چالش نوسان قیمت‌ها و نرخ ارز و تاثیرات پردامنه آن روی فعالیت‌های واحدهای تولیدی تاکنون چندین بار مطرح شده است اما این موضوع به قدری مهم است که جا دارد مجددا در رابطه با آن به عنوان یکی از چالش‌های اساسی صنعت مس نظر داد. به طوری که همین مسئله خسارات مالی فراوانی را به ما تحمیل کرد و علی‌رغم اینکه صنایع فلزی وابستگی زیادی به نرخ ارز دارند، قیمت‌ها روزانه در حال تغییر هستند؛ از سوی دیگر قیمت جهانی مس در بورس فلزات لندن نیز در روز ۱۳ می ۲۰۲۴ پس از یه دوره دو ساله، مجددا وارد کانال ۱۰ هزار دلاری شد. با توجه به اینکه این کارگاه ریخته‌گری منابع مالی محدودی داشته و امکان خرید مواد اولیه در تناژ بالا فراهم نیست، به صورت مستمر تولید نداریم و بعد از مدتی با تجمیع مواد اولیه و رسیدن به حد نصاب، ذوب خاک و قراضه برای تولید شمش مس صورت می‌گیرد؛ در نتیجه با خرید تدریجی مواد اولیه در زمان‌های مختلف و تغییرات نرخ ارز متضرر می‌شویم. این در حالی است که اگر تولیدکنندگان با محدودیت منابع مالی مواجه نبوده و سرمایه مورد نیاز برای خرید مواد اولیه با عیار بالا را داشته باشند، می‌توانند در مدت زمان کوتاهی محصولات را تولید و به بازار عرضه کنند تا کمتر تحت تاثیر نوسانات قیمت‌ها قرار بگیرند. متاسفانه باید اذعان کنم، کارگاه‌های ریخته‌گری کوچک‌مقیاسی که با این چالش دست به گریبان هستند، ناچارند خاک مس با عیارهای پایین را خریداری کنند و ما هم در این کارگاه از خاک مس با عیار ۲۰ درصد استفاده می‌کنیم.
چاره دیگری نیست
وی در ادامه در خصوص قیمت خاک و هزینه حمل‌و‌نقل آن به کارگاه، تصریح کرد: در حال حاضر قیمت شمش مس ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم است که با احتساب این قیمت و کسر دستمزد آن، بهای هر تن خاک مس با عیار ۲۰ درصد و ۸۵ درصد به ترتیب حدود ۹۳ میلیون تومان و ۴۲۵ میلیون تعیین می‌شود. شایان ذکر است که این کارگاه ریخته‌گری در شهرک صنعتی ناجی در استان زنجان واقع شده است و ما مواد اولیه مورد نیاز خود را از سایر استان‌های کشور مانند تهران، خراسان رضوی، اصفهان و… خریداری می‌کنیم؛ به همین دلیل افزایش هزینه‌های ترابری و انتقال مواد اولیه از استان‌های دور به کارگاه، یکی از چالش‌های دیگر ما محسوب می‌شود. به طوری که هزینه حمل مواد اولیه از استان تهران به زنجان برای هر تن، ۳۵۰ هزار تومان است اما هزینه ترابری از استان کرمان به زنجان حدود ۸۰۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان برای هر تن است. علاوه‌براین، در سال گذشته هزینه حمل‌و‌نقل از استان تهران ۲۵۰ هزار تومان به ازای هر تن بود که در سال جاری با رشد ۴۰ درصدی به ۳۵۰ هزار تومان افزایش یافته است. متاسفانه به دلیل نبود خاک مس به مقدار کافی در استان زنجان، چاره‌ای جز تامین آن از سایر استان‌ها نداریم و این در حالی است که واحدهای زیادی در زنجان در زمینه تولید ظروف مسی فعالیت دارند. علاوه بر چالش‌های ذکر شده، خرید خاک مس با عیاری که بهای آن توسط تولیدکننده پرداخت شده است، یکی از معضلات دیگر واحدهای ریخته‌گری به شمار می‌آید زیرا پس از خریداری محموله و انتقال آن به کارگاه، عیار خاک مطابق با میزان اعلام شده نیست. لازم به ذکر است که مواد اولیه ما در این کارگاه ریخته‌گری علاوه بر خاک مس، شامل قراضه هم می‌شود که آن را از صنایع مختلفی مانند پتروشیمی، سیم و کابل‌سازی و… تامین می‌کنیم.
این فعال صنعت مس افزود: همان‌طور که اشاره شد، این مجموعه در استان زنجان یکی از مراکز اصلی تولید محصولات مسی واقع شده است؛ به همین دلیل این احتمال می‌رود که مصرف‌کنندگان عمده شمش‌های تولیدی ما در این استان باشند اما محصولات مجموعه به استان تهران و یا کرمان ارسال می‌شوند. با توجه به تعداد محدود خریداران و پیشنهاد قیمت‌های پایین از سوی آن‌ها، تمایل داریم که شمش تولید شده را به سایر نقاط کشور که قیمت‌های بالاتری را ارائه داده‌اند، ارسال کنیم. به عنوان مثال اگر قیمت شمش مس در استان تهران ۵۲۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم باشد، خریداران بومی پیشنهاد ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم را مطرح می‌کنند.
بن‌بست تولید
کاظمی در ادامه با تاکید بر اینکه کارگاه‌های ریخته‌گری مس در استان زنجان از شرایط خوبی برخوردار نیستند، اظهار داشت: متاسفانه زیرساخت‌های شهرک صنعتی ناجی به عنوان شهرک تخصصی مس استان که حدود ۲۵۰ واحد در آن فعالیت دارند، مناسب نیست و دولت به دلیل اینکه این شهرک خصوصی است، تنها در صورت پیگیری متولی امر آن حاضر به حمایت و رفع مشکلات شهرک صنعتی ناجی خواهد بود.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا تولیدکنندگان با توجه به نبود زیرساخت‌های لازم در این شهرک مستقر شده‌اند، گفت: با توجه به مسائل زیست‌محیطی و ایراداتی که از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به فعالیت واحدهای ریخته‌گری مس وارد بود، تولیدکنندگان برای فعالیت شهرک تخصصی مس (ناجی) را انتخاب کردند. البته پس از انتقال کارگاه‌ها به این شهرک، چالش‌های زیست‌محیطی به طور کامل حل نشد و سازمان حفاظت محیط زیست، سالیانه درصدی را به عنوان عوارض آلایندگی از تولیدکنندگان اخذ می‌کند؛ این در حالی است که ما توجه و حساسیت زیادی به کاهش آلایندگی‌ها داریم و در کنار آن از بگ فیلترها نیز استفاده می‌کنیم.
این تولیدکننده شمش مس با بیان اینکه ریخته‌گری جزو مشاغل سخت به شمار می‌آید، ابراز کرد: در مشاغل عادی حق بیمه افراد ۳۰ درصد (۷ درصد سهم کارگر و ۲۳ درصد سهم کارفرما) است اما در مشاغل سخت و زیان‌آور کارفرما علاوه بر ۲۳ درصد، باید ۴ درصد اضافه‌تر نیز به عنوان حق بیمه این نوع مشاغل پرداخت کند. ما برای ارتقای سطح ایمنی و حفظ سلامتی کارکنان نیز آن‌ها را ملزم به استفاده از تجهیزات ایمنی کرده‌ایم و فقط افراد باتجربه و متخصص اجازه فعالیت در واحد ذوب را دارند. البته امکان به‌کارگیری افرادی با تجربه پایین‌تر هم در مجموعه وجود دارد اما نیروهای جدید زمانی می‌توانند در واحد ذوب مشغول به کار شوند که دوره‌های آموزشی ۶ ماهه تا یک سال را پشت سر گذاشته و از مهارت کافی برخوردار باشند. علاوه‌براین، همواره در مجموعه و خط تولید حضور داریم و اقدامات نظارتی و بررسی‌های اولیه کیفیت محصولات را انجام می‌دهیم. شایان ذکر است که به سبب وجود چالش‌های فراوان، این مجموعه به سختی تاکنون فعال مانده است و تعداد نیروهای ما از حدود ۱۴ نفر به چهار نفر رسید؛ به همین دلیل قصد داریم تا در آینده با واگذاری کارگاه به سرمایه‌گذار جدید، به فعالیت خود در صنعت ریخته‌گری مس پایان دهیم.
کاظمی با مقایسه شرایط تولیدکنندگان کشور ترکیه و ایران، اظهار داشت: علی‌رغم اینکه کشور از منابع گازی فراوانی بهره‌مند است، تولیدکنندگان با چالش محدودیت مصرف انرژی و افزایش قیمت آن دست به گریبان هستند. به طوری که در سال گذشته دو تا سه هفته گاز مجموعه قطع شد و در فصل تابستان نیز به مدت ۱۰ روز در هر ماه با قطعی برق مواجه بودیم که در این شرایط چاره جز تعطیلی کارگاه نداشتیم. این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که ترکیه همانند ایران از منابع گازی غنی برخوردار نیست و ایران یکی از صادرکنندگان گاز به این کشور به شمار می‌آید؛ با این وجود، تولیدکنندگان ترک چالشی در زمینه تامین انرژی ندارند و از حمایت‌های لازم دولتی بهره‌مند هستند.
انتهای پیام//
