کمبود مواد اولیه، بزرگترین معضل تولیدکنندگان مقاطع مسی و آلیاژی است، این در حالی است که ما در کشور منابع مسی مطلوبی داریم و عملا نباید با مشکل کمبود مس مواجه باشیم. البته تقریبا هر هفته مس از طریق بورس کالا عرضه می‌شود، اما تولیدکنندگانی می‌توانند از بورس، مس خرید کنند که مشمول سهمیه شوند، طبق قانون به واحدهایی که در دو سال گذشته از بورس مس خریداری نکرده‌اند، سهمیه خرید مس تخصیص نمی‌یابد؛ با اینکه تولیدکنندگان مقاطع برنجی همواره تولید داشته‌اند.

اما سابقه خرید از بورس در سال‌های ۹۷ و ۹۶ را ندارند که سهمیه سال ۹۸ به آن‌ها تخصیص یابد و دلیل این عدم شمول، این است که تا امسال قراضه با قیمت مناسب، در دسترس تولیدکنندگان این صنف بود و نیازی به خرید کاتد مس از بورس احساس نمی‌شد، اما در حال حاضر علاوه بر افزایش قیمت ضایعات، دسترسی نیز دشوار شده است. حال چرا تا پیش از این دسترسی به قراضه آسان‌تر بود؟ اینکه چرا تامین مواد اولیه تولید مقاطع برنجی نسبت به سال‌های گذشته دشوار شده است، مطلبی است که در این یادداشت به بررسی آن خواهیم پرداخت.

به عنوان مثال زمانی که کاتد مس با قیمت کیلویی ۷۴ هزار تومان در بورس کالا معامله شد، قیمت قراضه تا ۷۶ هزار تومان نیز افزایشیافته بود، مشخص است که تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند به جای خرید قراضه به قیمت آزاد، از بورس، کاتد مس بخرند.

افزایش قیمت قراضه در چند ماه گذشته بسیار چشم‌گیر بوده است، به طور مثال قیمت قراضه کابلی قرمز در دی ماه سال ۹۷ کیلویی ۵۱ هزار تومان و قراضه برنج کیلویی ۳۴ هزار تومان بوده است، در حالی که در حال حاضر قراضه کابلی قرمز کیلویی بیش از ۷۵ هزار و قراضه برنجی کیلویی بیش از ۵۵ هزار تومان خرید و فروش می‌شود. به دلیل همین افزایش قیمت، فروشندگان قراضه ترجیح می‌دهند به جای عرضه این محصول در بازارهای داخلی، آن را صادر کنند. با اختلاف فاحشی که بین قیمت ارز نیمایی و ارز آزاد وجود دارد معلوم است که افراد ترجیح می‌دهند این ضایعات را صادر کنند. حال تکلیف صنایع داخلی که از قراضه به عنوان مواد اولیه استفاده می‌کردند چه می‌شود؟ یکی از این صنایع، صنعت تولید مقاطع مسی و آلیاژی است.

کمبود مواد اولیه بزرگترین چالش پیش روی تولیدکنندگان مقاطع برنجی است و این صنف انتظار دارد یا جلوی صادارت قراضه گرفته شود و یا اینکه شرایط خرید کاتد از بورس نیز برای این صنعت‌گران فراهم شود؛ در غیر اینصورت دیری نمی‌پاید که واحدهای تولیدی مقاطع برنجی تعطیل شوند، ‌با توجه به اینکه صنایع زیادی از مقاطع برنجی استفاده می‌کنند، وضعیت این صنایع وابسته نیز متشنج می‌شود. در اینصورت تعطیلی واحدهای تولیدی مقاطع برنجی، صنایع مصرف کننده مانند صنایع خودردوسازی، ساختمان‌سازی، صنایع تولیدکننده ترانسفورماتور، تابلو برق و شیرآلات بهداشتی را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد.

حال مسئولان باید برای دسترسی فعالان واحدهای تولیدی مقاطع برنجی به مواد اولیه چاره‌ای بیاندیشد، قبل از اینکه صنایع مختلف به صورت زنجیروار تحت تاثیر معضلات یکدیگر قرار گیرند و تاثیر منفی و اساسی بر صنعت کل کشور بگذارند، صنایع مهم‌ترین حامی حل معضلات اقتصادی کشور هستند، پس دولت می‌تواند با حمایت از صنایع اوضاع اقتصادی کشور را نیز بهبود دهد. جدای از معضلات اقتصادی که تعطیلی یک واحد تولیدی به وجود می‌آورد، بیکاری پرسنل آن واحد نیز، زمینه‌ساز معضلات اجتماعی ریشه‌ای می‌شود، معضلاتی که شاید به راحتی نتوان آن‌ها را برطرف کرد و حل آن‌ها نیازمند صرف وقت و هزینه بسیار زیادی باشد. در واقع حمایت از تولید، حمایت از کشور است و اگر دولت می‌خواهد در مدیریت کشور به خودش کمک کند باید از تولید داخلی حمایت کند.